جواب اين سؤال، بسيار واضح است. به عقيده ي من، امام عليه السلام از شهادت خود و اسارت اهل و عيال خويش خبر داشت، امام با اين حال، با آنان حركت كرد. نتيجه ي اين سفر هم بر مردم دانا پوشيده نبود، به همين جهت، دانايان و حتي مردمان عادي، امام عليه السلام را از عاقبت كار باخبر مي كردند، و چه بسا كساني مي آمدند و به امام عليه السلام التماس مي كردند، كه از اين سفر منصرف شود، چون نتيجه ي آن كشته شدن است.

امام عليه السلام به سخنان آنان گوش مي داد، از آنان تشكر مي كرد، و مي فرمود: مي دانم كه شما دوست و ناصح من هستيد. با وجود اين، امام عليه السلام از سفر خود منصرف نشد، تحير و شكي بر قلب مقدس او عارض نگشت، و به كسي نگفت كه كشته نمي شوم، يا پيروز مي گردم، و به سلطنت مي رسم، بلكه امام عليه السلام در اين سفر هميشه مردم را از شهادت خود خبر مي داد.