بازگشت

مقدمه


بسم الله الرحمن الرحيم

به روز سوم ماه شعبان سال چهارم هجرت [1] دومين فرزند برومند حضرت علي و فاطمه، كه درود خدا بر ايشان باد، در خانه ي وحي و ولايت، چشم به جهان گشود.

چون خبر ولادتش به پيامبر گرامي اسلام (ص) رسيد، به خانه ي حضرت علي و فاطمه (ع) آمد و اسماء [2] را فرمود تا كودكش را بياورد. اسماء او را در پارچه يي سپيد پيچيد و خدمت رسول اكرم (ص) برد، آن گرامي به گوش راست او اذان و به گوش چپ او اقامه گفت [3] .

به روزهاي اول يا هفتمين روز ولادت با سعادتش، امين وحي الهي، جبرئيل، فرود آمد و گفت:

سلام خداوند بر تو باد اي رسول خدا، اين نوزاد را به نام پسر كوچك هارون «شبير» [4] كه به عربي «حسين» خوانده مي شود، نام بگذار. [5] چون علي (ع) براي تو بسان هارون براي موسي بن عمران است جز آنكه تو خاتم پيغمبران هستي.

و به اين ترتيب نام پر عظمت «حسين» از جانب پروردگار، براي دومين فرزند فاطمه انتخاب شد.

به روز هفتم ولادتش، فاطمه ي زهراء كه سلام خداوند بر او باد، گوسفندي را براي فرزندش به عنوان عقيقه [6] كشت، و سر آن حضرت را تراشيد و هم وزن موي سر او نقره صدقه داد. [7] .


پاورقي

[1] در سال و ماه و روز ولادت امام حسين (ع) اقوال ديگري هم گفته شده است، ولي ما قول مشهور بين شيعه را نقل کرديم. ر. به. ک. اعلام الوري طبرسي ص 213.

[2] احتمال دارد منظور از اسماء، دختر يزيد بن سکن انصاري باشد. ر. به. ک. اعيان الشيعه جزء 11 ص 167.

[3] امالي شيخ طوسي ج 1 ص 377

[4] شبر بر وزن حسن و شبير بر وزن حسين و مشبر بر وزن محسن نام پسران هارون بوده است و پيغمبر اسلام (ص) فرزندان خود حسن و حسين و محسن را به اين سه نام ناميده است- تاج العروس ج 3 ص 389، اين سه کلمه در زبان عبري همان معني را دارد که حسن و حسين و محسن در زبان عربي دارد- لسان العرب ج 6 ص 60.

[5] معاني الاخبار ص 57.

[6] در منابع اسلامي درباره ي عقيقه سفارش فراوان شده و براي سلامتي فرزند بسيار مؤثر دانسته شده است، ر. به. ک. وسائل الشيعه ج 15 ص 143 به بعد.

[7] کافي ج 6 ص 33.