با شكسته شدن محاصره ي قصر حكومتي، عبيدالله در ميان جمعي از بزرگان سرشناس و نيروهاي نظامي و امنيتي خود در مسجد كوفه حاضر شد و در اجتماع مردم ضمن تهديد و تطميع آنها گفت: اي مردم به اطاعت خدا و اطاعت پيشوايان خود تمسك جوييد. اختلاف نكنيد و پراكنده نشويد كه نابود خواهيد شد و به ذلت افكنده مي شويد و با شما خشونت مي شود و به محروميت و بي بهره گي دچارمي شويد. برادر تو كسي است كه با تو راست گويد و آن كس كه اعلام خطر كرد جاي عذر باقي نگذاشت.

بيش از آنكه سخنان عبيدالله به اتمام رسد كسي فرياد زد كه مسلم بن عقيل آمد. اين خبر آنچنان باعث رعب و هراس عبيدالله شد كه بسرت از منبر به زير آمد و در قصر حكومتي پناه گرفت، و دستور داد تا تمام درها را ببندند. [1] .

[1] تاريخ طبري، ج 5، ص 368، خوارزمي، مقتل الحسين، ج 1، ص 206، شيخ مفيد، ارشاد، ج 2، ص 50، مقاتل الطالبيين، ص 66، الفتوح، ج 5، ص 85، اين اتفاق حقيقت پنهان و ترس در زبوني حاکم طاغوتي بني‏اميه را برهنه ساخت و از تاريخ اين گونه دريافت مي‏شود که تمامي جريانهاي باطل داراي چنين ماهيتي هستند و اگر مردم بر مدار و محور و امامت حق اجتماع کنند هيچ‏گاه مقهور دستگاه ظلم و بي‏عدالتي نخواهند شد.