در سفر ارميا آمده است:

في هيوم ههو كاشلوا

في نافلوا تسافونا عل يد نهر فرات

في آكلا حيرب

في سابعا

في راوتا من دمام


كي زبيح لأدوناي يهفا

تسفاؤوت با ايرتس

تسافون ال نهر فرات [1] .

در آن روز كشتگان در معركه مي افتند

در نزديكي نهر فرات

و نيزه ها و شمشيرها سير و سيراب مي شوند

از خون هايي كه در ميدان نبرد جاري مي گردد

به سبب كشتار رب الجنود در زمين واقع در شمال نهر فرات

متني كه ارميا از آن خبر مي دهد، به روشني كامل از قربانگاه طف در كربلاي حسين (ع) پرده برمي دارد. تحليل لغوي نشاندهنده ي سختي حوادث آن روز است. آنجا كه كشتگان در ميدان نبرد مي افتند: «كاشلوا في نافلوا»؛ در شمال نهر فرات: «تسافونا علي يد نهر فرات». [2] .

آن گاه بر اين نكته تأكيد مي ورزد كه شمشيرها و نيزه ها از خون هايي كه در ميدان نبرد مي ريزد سير و سيراب مي شود: «في آكلا حيرب في سابعا في راوتا من دمام»؛ و بار دوم اشاره مي كند كه اين كشتار در شمال نهر فرات اتفاق مي افتد: «تسافون ال نهر فرات». اينكه ارميا از سقوط شهيدان و سيراب شدن شمشيرها از خون آنها در زميني واقع بر نهر فرات خبر مي دهد به روشني دلالت دارد بر اينكه آن سرزمين كربلا است. چرا كه عبيدالله زياد چون عمر سعد را در رأس سپاه فرستاد، در جايي در كنار فرات به نام كربلا به حسين برخورد؛ [3] پس او را از آن منع كردند و ميان او و آب حايل گشتند. اين دو متن و اخباري كه درباره ي حوادث كربلا و پيش آمدهاي سيدالشهدا (ع) در آنها آمده است، با آنچه از رسول


خدا (ص) و ائمه (ع) درباره ي مظلوميت حسين (ع) و اشاره به قتل وي در دوران كودكي اش نقل شده است مطابقت دارد. [4] .