شهري است بزرگ به فاصله نه روز از دمشق. (ر. ك. معجم البلدان، ج 2، ص 282 و 284). بغدادي گويد: «شهري است مشهور در شام... از حلب تا قنسرين يك روز تا معرة (النعمان) دو روز راه است.» (مراصد الاطلاع، ج 1، ص 417).

صاحب كتاب نهرالذهب في تاريخ حلب مي نويسد: «در سال 61 ه امام حسين (ع) در


كربلا كشته شد و شمر بن ذي الجوشن سر شريف وي را بريد و آن را به همراه خاندان حسين (ع) نزد يزيد در دمشق آورد. در راه از حلب گذشت و سر را كنار كوه فرود آورد و بر يكي از صخره هاي آن گذاشت. يك قطره از خون سر در آنجا چكيد و به همين مناسبت در آنجا مسجدي ساختند كه به مشهد النقطه معروف شد». [1] .

نيز گويد: «گفتم: گفته اند كه دليل بناي مشهد النقطه اين است كه هنگام آوردن سر حسين (ع) نزد اين كوه، آن را روي زمين نهادند و يك قطره از خونش بر سنگي چكيد. مردم حلب روي آن سنگ اين بارگاه را ساختند و مشهد النقطه ناميدند. شايد اين صخره پس از خراب شدن اين بارگاه به محراب مشهد الحسين انتقال يافت و روي آن بنا احداث گرديد...». [2] .