شيخ عباس قمي گويد: «اما بارگاه موجود در حماة: [1] در برخي كتابها [2] به نقل از يكي از مقتل نگاران آمده است: در راه سفر به حج به حماة رسيدم و در ميان بستانهايش مسجدي به نام مسجد الحسين (ع) ديدم! چون به مسجد درآمدم در يكي از ساختمانهايش پرده اي به ديوار آويخته بود. چون آن را بلند كردم ديدم كه سنگي در ديوار نصب است. سنگ كج بود و بر روي آن نقش يك گردن و يك قطره خون وجود داشت. از يكي از خادمان پرسيدم: اين سنگ و نقش بر آن چيست؟ گفت: اين سنگ جاي سر حسين (ع) است كه مردمي كه آن را به دمشق مي بردند آن را گذاشتند...» [3] .

[1] شهري است بزرگ و از آنجا تا شيزر نيم روز راه است و کاروانها از آنجا تا دمشق را پنج روزه مي‏روند و از آنجا تا حلب چهار روز راه است. (ر. ک. معجم البلدان، ج 3، ص 383).

[2] مقصودش کتاب رياض الاحزان مولي حسن قزويني (ص 83)، چاپ سنگي، 1305 ه است.

[3] نفس المهموم، ص 427 - 426.