در هيچ يك از كتابهاي معتبر و تحقيقي تاريخي نيامده است كه اهل بيت (ع) در راه كوفه به شام از موصل گذشته باشند. برخي از مورخان از پژوهش درباره درستي يا نادرستي اين ادعا پرهيز كرده اند. كساني هم كه آن را نقل كرده اند به گفته هاي ديگران بسنده نموده اند. براي مثال شيخ عباس قمي مي نويسد: «اما بارگاه ايشان درموصل؛ داستانش چنانكه در روضة الشهداء [1] آمده چنين است: هنگامي كه لشكريان قصد ورود به موصل را داشتند، نزد حاكم آنجا فرستادند و از او خواستند كه براي آنها توشه و علوفه تهيه كند و شهر را آذين بندد. اما مردم موصل اتفاق كردند كه هر چه مي خواهند برايشان آماده سازند و از آنها بخواهند كه به شهر وارد نشوند [2] بلكه در خارج شهر فرود آيند و بي آنكه به شهر درآيند حركت كنند. آنها در يك فرسخي شهر فرود آمدند و سر شريف را روي صخره اي گذاشتند. قطره اي خون از سر مبارك روي سنگ چكيد و پخش شد؛ و در روز عاشوراي


هر سال از آن خون مي جوشد. پس از آن مردم همه ساله در روز عاشورا پيرامون آن سنگ گرد مي آمدند و مراسم سوگواري و عزاداري به پا مي كردند. اين مراسم تا روزگار عبدالملك بن مروان باقي بود و او فرمان داد سنگ را انتقال دادند و پس از آن اثري از آن ديده نشد. ولي در آن مكان گنبدي ساختند و آن را بارگاه نقطه نام نهادند». [3] .