حمل سر فرزند رسول خدا (ص) و سرهاي پاك ديگر شهيدان، يكي ديگر از جناياتي بود كه در سرزمين كربلا اتفاق افتاد: جنايتي كه از بدنهادي نظام اموي پرده برداشت.


روايتهاي تاريخي حاكي از آن است كه دشمنان خدا و رسول (ص)، پس از قتل امام حسين (ع) در روز دهم محرم، در همان ساعت سرش را نزد ابن زياد فرستادند. دينوري نوشته است كه عمر بن سعد، سر حسين (ع) را در همان ساعت به وسيله ي خولي بن يزيد اصبحي نزد ابن زياد فرستاد. [1] .

از نقلهاي ديگر چنين برمي آيد كه سر امام حسين (ع) را به تنهايي، پيش از ديگر سرها، نزد ابن زياد فرستادند؛ و اين شايد به دليل ترس از شورش مردم بر ضد حكومت اموي بود.

شيخ مفيد گويد: «عمر سعد در همان روز - يعني روز عاشورا - سر حسين (ع) را به وسيله ي خولي بن يزيد اصبحي و حميد بن مسلم ازدي، نزد ابن زياد فرستاد. او دستور داد هفتاد و دو سر ديگر را (از خاك و خون) پاكيزه كردند و به وسيله ي شمر بن ذي الجوشن، قيس بن اشعث و عمرو بن حجاج گسيل داشت. آنان؛ سرها را نزد ابن زياد بردند». [2] .

نقل مفيد و طبري حاكي از آن است كه سرهاي ديگر شهيدان، پس از سر امام (ع) و پيش از اسيران به كوفه فرستاده شد.

اما برخي نقلهاي تاريخي حاكي از آن است كه سرهاي ديگر شهيدان به همراه كاروان حسيني به كوفه برده شد. دينوري گويد: عمر سعد پس از قتل حسين (ع) دو روز در كربلا اقامت كرد، آنگاه اجازه ي كوچيدن داد و سرها را بر نيزه ها حمل كردند». [3] .