شيخ مفيد گويد: «پس از او ـ يعني پس از عبداللّه ـ جعفر بن علي (ع) [1] به ميدان رفت؛ و هاني او را نيز كشت.» [2] .

ابـن شـهـر آشـوب گويد: «سپس برادرش ـ يعني برادر عثمان ـ جعفر، به ميدان آمد و اين رجز را مي خواند:

من جعفرم، بلند مرتبه، فرزند علي نيكو خصال و با فضيلت.

آن وصي بلند مرتبه و حاكم؛ مرا به عمويم جعفر و دايي ام بسي افتخار است من از حسين بخشنده و بافضيلت دفاع مي كنم.

خـولي أصـبـحـي او را هـدف تـيـر قـرار داد كـه بـه شـقـيـقـه يـا چـشـمـش اصـابـت كرد.» [3] .

طـبـري گـويد: «سپس (هاني بن ثبيت) به جعفر بن علي حمله كرد و او را كشت و سرش را آورد.» [4] .

ابـوالفـرج نـقـل مـي كـنـد كـه جـعـفـر بـن عـلي را خـولي بـن يـزيـد اصـبـحـي بـه قتل رساند. [5] .

نـيـز هـمـو مـي نـويـسـد كـه جـعـفـر بـن ابـي طـالب در سـن نـوزده سـالگـي كـشـتـه شد.» [6] .