شهادت حجاج بن مسروق مذحجي جعفي
وي مـؤذن امـام حـسـين (ع) در وقتهاي نماز بود. او از كوفه آمد و در مكّه مكرّمه به امام (ع) پيـوسـت. چـون روز عـاشـورا فـرا رسـيد و ياران امام (ع) پس از حمله ي نخست، يكي پس از ديگري به ميدان مبارزه رفتند، حجّاج بن مسروق پس از ابوشعثاء كندي به ميدان رفت و - به روايت خوارزمي و ابن شهر آشوب ـ اين رجز را مي خواند:
اي حسين اي هدايت شده و هدايت گر و پيشرو،
ما امروز با جدّت پيامبر خدا،
و پس از آن با پدرت علي بلند مرتبه و برادرت امام حسن،
و بـا صـاحـب دو بـال، آن جـوان شـجـاع،
و بـا شـيـر خـدا آن شـهـيـد زنـده ديـدار مـي كنيم. [1] .
سـپـس حـمـله كرد و جنگيد تا كشته شد. [2] وي 25 تن از نيروهاي دشمن را به هلاكت رسانده بود. [3] .
سماوي و مقرّم هر دو نوشته اند كه حجّاج بن مسروق پس از گرفتن اجازه ميدان از امام (ع) سخت پيكار كرد و سپس نزد آن حضرت بازگشت و اين رجز را خواند:
جانم به فدايت اي هدايت شده هدايت گر!
مـن امـروز با جدّت پيامبر و پس از او با پدرت علي كه او را جانشين مي شناسيم ديدار مي كنم.
امـام حـسـيـن (ع) به او فرمود: «آري، و من نيز پس از تو با آنان ديدار مي كنم.» حجّاج بازگشت و جنگيد تا كشته شد ـ خداي از او خوشنود باد. [4] .
پاورقي
[1] در داسـتـان شهادت زهير بن قين خواهيم ديد که اين ابيات را او انشاد کرده است، ولي منعي ندارد که يک شعر را چند تن از انصار خوانده باشند.
[2] ر.ک: مقتل الحسين (ع) خوارزمي، ج 2، ص 23.
[3] ر.ک: مناقب آل ابي طالب، ج 4، ص 103.
[4] ر.ک: ابـصـار العـيـن، ص 152 ـ 153؛ و مقتل الحسين، مقرّم، ص 253 ـ 254.