طبري در ادامه مي گويد: «و شـمـر بـن ذي الجـوشـن همراه نيروهاي جناح چپ بر جناح چپ حمله كرد. آنها در مقابلش ايستادند و او و يارانش را با نيزه زدند.» [1] .

آنگاه حمله از هر سو آغاز گرديد. در همان روايت طبري آمده است: «از هر سو به حسين و يارانش حمله شد؛». و دومين شهيد، يهني عبدالله بن عمير كلبي كشته شد.

روايـت طـبـري در ادامـه ي جزئيات اين حمله مي گويد: (عبداللّه بن عمير) به شهادت رسيد. كلبي پس از دو مرد نخست، دو مرد ديگر را هم كشت و پيكاري سخت كرد؛ كه هاني بن ثبيث حـضـرمي و بكير بن حيّ تيمي ـ از تيم اللّه بن ثعلبه حمله كردند و او را كشتند. او دومين كشته از ياران امام حسين (ع) بود.» [2] .

[1] تـاريـخ الطـبـري، ج 3، ص 325 ـ 324. سماوي نيز همين مطلب را از مجموعه ي نقل هاي طبري استفاده کرده است. وي در کتاب ابصار العين، ص ‍ 35 مي نويسد: عمر سعد بـه مـردم فـرمـان جـنـگ داد. سـالم و يـسـار پـيش رفتند و پيکارهايي رخ داد. آنگاه شمر و عـمـرو بـن حجاج ميان مردم فرياد زدند که اينان مردماني از جان گذشته اند، هيچ کس تنها به جنگ آنها نرود. سپس آنان را از هر سو در محاصره گرفتند و حمله ور شدند. شمر بر جـنـاح چـپ و عـمـرو بـه جـناح راست حمله کرد. سپاه امام در برابرشان ايستادند و روي زانو نـشـسـتـنـد تـا آنـهـا را باز پس زدند. در اين حمله که حمله ي نخست ناميده مي شود کمي شمار يـاران امـام آشکار گرديد. از سواران جز اندکي نماندند و شمار کشته شدگان پياده به پنجاه تن رسيد. (نيز ر.ک: همان، ص 181.).

[2] تاريخ الطبري، ج 3، ص 325.