بـلاذري گـويـد: عـمـار بـن ابـي سـلامه دالاني درصدد بر آمد تا عبيداللّه زياد را هنگام حضور در ميان لشكرش در نخيله به قتل برساند، ولي موفق نشد. پس در انتظار ماند، تا آنكه به سپاه حسين (ع) پيوست و در ركابش كشته شد. [1] .


امـا ايـن تـلاش و پـنـهـان كـاري، هـنـگام عبور از دسته ها و پاسگاه هايي كه حركت راهيان كربلا را زير نظر داشتند، سودي نبخشيد. وي ناچار شد با يكي از پاسگاه هاي بزرگ، واقع بر پل صراة، كه فرماندهي آن را زجر بن قيس جعفي عهده دار بود، درگير شود. استاد مقرم مي نويسد: عبيداللّه بن زياد زجر بن قيس را به رياست يك گروه نگهباني با پـانـصـد سوار گماشت و فرمان داد كه بر پل صراة مستقر شود [2] و هر كس را كه به قصد حسين (ع) از كوفه بيرون مي رود مانع شود. هنگامي كه عامر [3] بـن ابـي سـلامة بن عبداللّه بن عرار دالاني بر وي مي گذشت، گفت: مي دانم كه آهنگ كجا داري، بـازگـرد! عامر بر او و يارانش حمله كرد و آنان را شكست داد و رفت هيچ يك از آنها در فكر نزديك شدن به او نبوده! او به كربلا رسيد و به حسين (ع) پيوست، تا آنكه همراهش كشته شد. وي در جنگها با اميرالمؤمنين (ع) حضور داشت. [4] .