از گزارش هاي تاريخي چنين بر مي آيد كه امام حسين عليه السلام قيس بن مـسـهر صيداوي را دو بار به كوفه فرستاده است. بار نخست وي را هـمـراه مـسـلم بـن عـقـيـل فـرسـتـاد؛ پـس از ورود بـه كـوفـه [1] مـسـلم او را نـزد امام حسين عليه السلام فرستاد؛ و امام عليه السلام بـار دوم او را بـه كـوفـه بازگرداند تا از وضعيت مسلم كسب خبركند؛ ولي او در راه دستگير شد؛ و آن ماجراهايي كه برايش پيش آمد.

ابـن جـوزي در تـذكـره گـويـد: «آنـگـاه مـسـلم بـن عـقـيـل را فـراخـوانـد و هـمـراه قـيـس بـن مـسـهـر صـيـداوي گسيل داشت...» [2] همچنين در آن كتاب آمده است: «حسين عليه السلام قـيـس بـن مـسـهـر صـيـداوي را بـه سـوي مـسـلم بـن عـقـيل فرستاد تا پيش از پيوستن به او، درباره وضعيتش كسب خبر كند؛ ولي ابن زياد او را دستگير كرد و گفت: در ميان مردم بايست و دروغگوي پسر دروغگو را دشنام ده ـ منظورش حسين عليه السلام بود ـ!

قيس بر منبر ايستاد و گفت: اي مردم، من در منطقه حاجز حسين عليه السلام را تـرك گـفـتـه ام؛ و پـيـك او هستم كه مرا نزد شما فرستاده است تا ياريش كنيد؛ لعنت خدا بر ابن زياد، دروغگوي پسر دروغگو.

آنـگـاه وي را از كـاخ بـه زيـر انـداخـتـنـد؛ كـه جـان سپرد». [3] .