ايـن انـقلاب از رويدادهاي سال 63 هجري است كه مردم مدينه طي آن در آن شهر قيام كردند و عامل يزيد بن معاويه، يعني عثمان بن محمد بن ابي سفيان را بيرون راندند؛ و در داسـتـان مـفـصـلي كه به واقعه دردناك حَرّه به دست مسلم بن عقبه مُرّي منتهي شد، خواستار خـلع يـزيـد شـدنـد. وي بـراي سـه روز مدينه را مباح كرد و شمار زيادي از ساكنانش را كشت و چـهـار هـزار تن از آنان را تبعيد كرد. تا آن جا كه ابن مُرّي ملعون، «مسرف» لقب گرفت. اين فـاجـعه نيز در انگيزش و شعله ور ساختن احساسات مردم عليه حكومت بني اميه تأثيري بسزا داشت.

دلايـل چـنـدي مـوجـب شـعـله ور شـدن آتش اين انقلاب گشت كه مهم ترينشان شهادت امام حسين عليه السلام بود. زينب، دختر علي عليه السلام، پس از رسيدن به كوفه با جدّيت هر چه تمام دست به كار انقلاب و آماده سازي دل ها براي اين كار و انگيزش مردم مدينه عليه حكومت يزيد گرديد. به طوري كه حـاكـم وقت مدينه، عمرو بن سعيد اشدق، از گسستن رشته امور و شورش مردم بر يزيد شكايت كرد؛ و او در پاسخ نوشت كه زينب را از مردم جدا نگهدارد. [1] .