مختار پيش از پيروزي به مردم وعده داده بود كه بر اساس قرآن و سنت پيامبر و راه و رسم عادلانه ي اميرمؤمنان جامعه را اداره كند.

بيت المال عراق را در راه پيشرفت جامعه و آباداني آن سرزمين و رفاه و آسايش مردم هزينه نمايد و كشندگان سالار شهيدان و ياران فداكارش را، كه در حكومت «ابن زبير» آزاد مي گشتند، و برخي نيز به دستگاههاي دولتي جذب شده بودند، به كيفر جنايتشان برساند... و اينك پس از پيروزي نوبت عمل به وعده ها بود...

بر اين اساس بود كه فرمان تعقيب و دستگيري پليدان اموي مسلك آغاز شد.

مختار در يك سخنراني تاريخي با برانگيختن احساسات مردم گفت:

اين راه و رسم ما نيست كه زنده باشيم و كشندگان حسين عليه السلام را زنده بگذاريم. اگر چنين كنيم، بد ياران و دوستداراني براي خاندان پيامبر خواهيم بود و آنگاه از همه ي دستگاههاي دولتي خواست تا ليست سياهكاراني را كه براي جنگ با پسر پيامبر زير پرچم «عبيد» رفته بودند، به او تسليم دارند و ياران او را در دستگيري آن شقاوت پيشگان ياري نموده و هر نوع آگاهي در اين مورد دارند، كوتاهي نكنند. و به بردگان جامعه پيام داد كه هر كس صاحب خويش را كه در كشتن فرزند پيامبر دست داشته است، از پا درآورد، ضمن دريافت جايزه، آزاد خواهد شد.

و آنگاه خروشيد كه: خوردن غذا و نوشيدن آب سرد گوارايمان مباد، اگر زمين را از لوث وجود اين فرومايگان پليد، پاك نسازيم. و از پي اين دستور، موج دستگيري و كيفر شقاوت پيشگان آغاز شد و چيزي نگذشت كه گروهي از آنان كشته و به آتش كشيده شدند و گروهي نيز از كوفه گريختند و خانه هايشان ويران شد، كه براي نمونه به برخي از سركردگان سپاه يزيد كه به ذره اي از كيفر شقاوت خويش رسيدند اشاره مي رود.