و سرانجام در آغاز ربيع الاول به سال 65 ه. ق، پس از چهار سال از رويداد دگرگونساز عاشورا و شهادت جانسوز سالار شايستگان بود كه در ميان كشاكش دو حركت، «مختار» و «ابن زبير»، گروه توابين با شعار «يا لثارات الحسين» در اردوگاه «نخيله» گرد آمدند.

امير آنان نيز از راه رسيد و از لشكريانش سان ديد و پس از مراجعه به دفتر كل، ديد كه همه به وعده ي خويش وفا نكرده و انبوهي نيامده اند اما گردآمدگان، از جان گذشتگاني بودند كه نياز به مدد نداشته و تنها انديشه ي خشنودي خدا، آنان را آورده بود. به همين دليل هم از امير خويش مي خواستند كه حركت را آغاز نمايد و در انتظار سست عنصران ننشيند.