هنگامي كه كاروان «زينب» و «زين العابدين» براي حركت بسوي مدينه آماده شد، «يزيد» به «نعمان بن بشير» دستور داد كه هر آنچه براي اين سفر خاندان پيامبر لازم است فراهم آورد و مردمي شايسته و امانتدار نيز براي اداره كاروان در نظر گيرد و سواران و كارگزاراني نيز تحت فرمان او قرار دهد تا آنان را بشايستگي و آرامش خاطر به مدينه برسانند.

بدينسان كاروان از شام حركت كرد و راهنماي كاروان به كمك افراد تحت فرمانش طبق نظر سيدالساجدين عليه السلام شبانگاهان كاروان را راه مي نمود و بي آنكه لحظه اي غفلت ورزد، در پيشاپيش كاروان حركت مي كرد و در هر منزلگاهي كه آنان فرود مي آمدند، براي آسايش و راحتي كاروانيان، از آنان كناره مي گرفت و گروه تحت فرمانش را بسان پاسداراني به مراقبت كاروان مي گماشت، در همه ي طول راه از خواسته و نياز آنان جويا مي شد و به كاروانيان مهر مي ورزيد تا با آسايش و آرامش خاطر به مدينه رسيدند [1] .