شهادت حنظله
پس از آن دو جوان پراخلاص، «حنظلة بن اسعد شبامي» گام به پيش نهاد و پيشاروي سالارش حسين عليه السلام ايستاد و پس از كسب اجازه از آن حضرت، رو به سپاه اموي نمود و به تلاوت اين آيه پرداخت:
«يا قوم اني أخاف عليكم مثل يوم الأحزاب.
مثل دأب قوم نوح و عاد و ثمود و الذين من بعدهم و ما الله يريد ظلما للعباد.
و يا قوم اني أخاف عليكم يوم التناد.
يوم تولون مدبرين مالكم من الله من عاصم و من يضلل الله فماله من هاد.» [1] .
«يا قوم لا تقتلوا حسينا، فيسحتكم بعذاب و قد خاب من افتري.» [2] .
هان اي قوم من! من بر شما از روزي همانند روز عذاب اقوام پيشين بيمناكم!
و از عادتي همچون عادت قوم نوح و عاد و ثمود و كساني كه بعد از آنان بودند (از شرك و كفر و طغيان) مي ترسم، و خداوند ظلم و ستمي بر بندگانش
نمي خواهد.
اي قوم! من بر شما از روزي كه مردم يكديگر را صدا مي زنند (و از هم ياري مي طلبند و صدايشان به جايي نمي رسد) بيمناكم!
همان روزي كه روي مي گردانيد و فرار مي كنيد؛ اما هيچ پناهگاهي در برابر عذاب خداوند براي شما نيست؛ و هر كس را خداوند (بخاطر اعمالش) گمراه سازد، هدايت كننده اي براي او نيست!
هان اي قوم! خون پاك و مقدس حسين عليه السلام - فرزند گرانمايه ي پيامبر - اين سمبل عدالت ها و تبلور فضيلت ها و الگوي شايستگي ها را بر روي اين ريگهاي تفتيده نريزيد و او را به قتل نرسانيد كه خداي توانا عذاب خويش را بر شما فروخواهد فرستاد. و بهوش باشيد! هر آن كس دروغ بست و دورغ ساخت، نابود گرديد.
پيشواي شايستگان به او فرمود:
يابن أسعد انهم استوجبوا العذاب حين ردوا عليك ما دعوتهم اليه من الحق...
هان اي پسر «أسعد»! خداوند باران مهر و رحمتش را بر تو بباراند. اين تجاوزكاران گمراه، از همان هنگام كه با خيره سري و ددمنشي دعوت به حق و عدالت را - كه تو به صورت شايسته اي به آنان ارائه كردي - رد نمودند و كوشيدند تا خونت را به همراه يارانت به زمين بريزند، درخور عذاب دردناك و خفت بار خدا شدند.
پاسخ داد درست مي فرماييد سر و جانم فدايتان باد؛ شما داناترين روزگاران هستيد و از من بهتر مي دانيد و به بيان احكام و مقررات الهي از همگان زيبنده تريد. آيا بسوي سراي آخرت نشتابيم و به برادران خويش نپيونديم؟
حسين عليه السلام فرمود: چرا، بسوي فرمانروايي جاودانه كه از دنيا و هر آنچه در آن است بهتر مي باشد روان شو.
او گفت: سلام بر تو اي اباعبدالله و درود خداي بر شما و خاندانت باد و خداي در
بهشت پر طروات و پر نعمت خويش، ما را به شما بشناساند و قرين و همنشين شما سازد.
فرمود: آمين...!
و آنگاه پيش رفت و تا آخرين لحظات در راه حق و عدالت پيكار كرد و دليرانه به شهادت رسيد.
پاورقي
[1] سوره 40، آيه 30- 33.
[2] سوره 20، آيه 61.