و آنگاه اين نامه شوم را به «عمر بن سعد» نوشت و فرستاد.

بسم الله الرحمن الرحيم

اما بعد: نامه ات به من رسيد و آنچه را يادآور شده بودي دريافتم. اينك به «حسين» بگو خود و همه ي يارانش با يزيد بيعت نمايند. و هنگامي كه چنين كردند، نظر خويش را در مورد سرنوشت آنان خواهيم گفت.

هنگامي كه نامه ي او به «عمر» رسيد و خواند. گفت: فكر مي كردم كه «عبيدالله» سلامت و سعادت را نخواهد پذيرفت [1] .

[1] ابومخنف، از «نضر بن صالح» و او از «حسان بن فائد» آورده است. تاريخ طبري ج 5، ص 411 ارشاد ص 228.