«عبيد»، پس از نماز، بر فراز منبر رفت و ايستاد و خداي را ستايش كرد آنگاه گفت:

همانگونه كه خود ديدند اين درگيري و پراكندگي را فرزند نادان «عقيل»!! به اين شهر آورد. به همين جهت او را در هر كجا و خانه هر كس پيدا كنم، آن خانه و صاحبش ديگر در امان خدا و حرمت او نخواهند بود و هر آن كس او را نزد من بياورد معادل خونبهاي او را دريافت خواهد داشت.

و افزود كه: هان اي بندگان خدا! از آفريدگارتان پروا كنيد و بيعت خود و فرمانبرداريتان را از حكومت پاس داريد و خود را آماج خطر و گرفتاري نسازيد!!!

و آنگاه رو به سركرده ي سپاه خويش نمود و گفت: هان اي «حصين بن تميم»! بهوش باش كه اگر يكي از دروازه هاي شهر گشوده شود، يا اين مرد از شهر بيرون رود و او را دستگير نساخته و به اينجا نياوري آن روز است كه بايد مادرت به مرگت بگريد. از اين لحظه به بعد همه ي خانه هاي مردم كوفه از آن توست و آزادي به هر كجا كه خواستي درآيي، بنابراين بر دهانه ي گذرگاه و دروازه هاي شهر نگهبان و مراقب برگمار و از سپيده دم بازرسي از خانه ها را آغاز كن و همه جا را زير پا بگذار و هر كجا را خواستي مورد تجسس قرار ده تا او را دستگير سازي و نزد من بياوري.

ابن زياد در جستجوي مسلم

آنگاه «ابن زياد» از منبر فرود آمد و به درون كاخ خزيد و پرچمي براي «عمرو بن


حريث» [1] فراهم آورد و او را به سركردگي كاركنان و اطرافيان خويش برگزيد [2] و به او دستور داد كه به نيابت از سوي او در مسجد بنشيند و به تدبير امور پردازد.

گزارش قيام مسلم در كوفه بر ضد «عبيد» همه جا پخش شد و «مختار» نيز كه در نزديكي كوفه در روستايي مي زيست و از كساني بود كه با او دست بيعت داده و در راه هدف عادلانه ي او با همه ي وجود خيرخواهي نموده و مردم را به فرمانبرداري از او فرامي خواند، اين خبر را دريافت داشت و بي درنگ به همراه گروهي از دوستان و غلامان و همفكرانش براي ياري او حركت كرد. پس از غروب آفتاب بود كه به باب الفيل كوفه رسيد و سر راه خويش به پرچم اماني كه «عبيد» بوسيله ي «عمرو بن حريث» براي فريب ياران مسلم برافراشته بود، برخورد كرد.

مختار در دروازه ي كوفه بود كه «هاني بن حيه» [3] از كنار او گذاشت و به وي گفت: چرا اينجا ايستاده اي در حاليكه نه همراه مردم هستي و نه به راه خويش مي روي؟

او پاسخ داد: بخاطر گناه بزرگ شما تزلزل در انديشه ام راه يافته است...

«هاني بن حيه» گفت: فكر مي كنم خودت را به كشتن دهي.


و آنگاه رفت و جريان او را به «عمرو بن حريث» گزارش كرد. [4] .