مسلم به هنگام استقرار در اقامتگاه جديد، در حالي كه 18 هزار تن با او دست بيعت داده و پيمان خون بسته بودند، نامه اي به سالارش حسين عليه السلام نوشت و آن را بوسيله «عابس شاكري» [1] به مكه و بسوي آن گرانمايه عصرها و نسلها فرستاد، كه نامه اش اين گونه بود:

بسم الله الرحمن الرحيم، أما بعد: فان الرائد لا يكذب اهله، و قد بايعني من أهل الكوفة ثمانية عشر الفا... فان الناس كلهم معك، ليس لهم في آل معاوية رأي و لا هوي، و السلام.

به نام خداوند بخشاينده و بخشايشگر، پيشتاز و پيشگام، هرگز به دوستان و همرزمان خويش دروغ نمي گويد و آنان را مغرور نمي سازد. واقعيت اين است كه اگر مردم را آزاد گذارند، تمامي اهل كوفه با تو هستند. تاكنون هجده هزار نفر با من بنام شما بيعت كرده اند. از اين رو بنظر من پس از دريافت اين نامه بسوي كوفه بيا! چرا كه تمامي مردم با شمايند و هيچ تمايل قلبي به دودمان معاويه در آنان وجود ندارد. درود و مهر و بركات خدا بر تو باد.

گفتني است كه او اين نامه را 27 روز پيش از شهادت خويش به سالارش حسين عليه السلام نوشت. [2] .