«مسلم» از «تنگه ي» دره ي «خبيت»، نامه اي به سالارش حسين عليه السلام نوشته و آن را بوسيله «قيس بن مسهر» بسوي آن حضرت فرستاد كه اين گونه بود:


به نام خداوند بخشاينده مهربان.

اما بعد:

من از مدينه به همراه دو راهنماي راه، بسوي كوفه حركت كردم اما آن دو، راه را گم كردند و بازگشتند و از تشنگي مردند و ما نيز سخت دچار تشنگي و بي آبي شديم و با تلاش بسيار در حالي كه با مرگ فاصله اي نداشتيم در تنگه ي دره ي «خبيت» به آب رسيديم. سالار من! اينك من اين سفر را به فال بد گرفته ام اگر مي پسنديد مرا از اين كار معاف داشته و ديگري را براي انجام آن برگزينيد. درود بر شما باد!