«عقبة بن سمعان» آورده است كه: به همراه كاروان حسين عليه السلام از مدينه، فرودگاه وحي و رسالت بيرون آمديم و راه خانه ي خدا را در پيش گرفتيم.

برخي از ياران به آن حضرت گفتند: اگر اين راه بزرگ را رها سازيد، آيا باز هم شما را پي مي گيرند؟ و بدينسان پيشنهاد نمودند كه آن حضرت نيز بسان «عبدالله بن زبير» راه اصلي را رها، و براي ايمن ماندن از شرارت استبداد، بيراهه را براي رسيدن به مكه برگزيند.

اما امام حسين عليه السلام فرمود: لا والله لا افارقه حتي يقضي الله ما هو احب اليه. [1] .

به خداي سوگند چنين نخواهد شد، من راه راست و بي انحراف را رها نخواهم ساخت تا خدا هر آنچه را برايش دوست داشتني تر و محبوب تر است، برايم بخواهد.