بازگشت

نخستين نويسنده در اسلام


اما امير مؤمنان از همان آغاز، تدوين روايات رسيده را كاري درست و لازم شمرد و خود آن حضرت كتاب خدا را به رشته ي تحرير كشيد، چرا كه او پس از به خاكسپاري پيكر مطهر پيامبر، با خود عهد بسته بود كه جز براي انجام نماز، لباس بر تن نپوشد تا كار گردآوري قرآن به دست خويش را به انجام رساند.


از اين رو قرآن شريف را بر اساس نظم و ترتيب خاصي كه فرود آمده بود، گردآوري كرد و با درايت و همت و صف ناپذير خويش به ريزه كاريهايي سودبخش پرداخت و عام و خاص، مطلق و مقيد، مجمل و مبين، محكم و متشابه، ناسخ و منسوخ، آداب و سنن، و ديگر رمزها و رازهاي آن را در كنارش روشن ساخت، و شيفتگان قرآن را از اسباب نزول آيا آگاهي بخشيد، و ابعاد و جهاتي از آن را كه ممكن بود مشكل و پيچيده به نظر رسد، روشنگري فرمود.

آن انسان شايسته و وارسته پس از پايان كا بزرگش در مورد قرآن شريف، به نگارش كتابي در ديات و حقوق كيفري اسلام پرداخت كه آن روز با عنوان «الصحيفه» شناخته مي شد و «ابن سعيد» در آخر كتاب خويش «الجامع»، آن را آورده است. هم چنانكه «بخاري» نيز در بخشهاي متعددي از «صحيح» خويش از جمله در آغاز جلد نخست، تحت عنوان «كتاب العلم» از آن «صحيفه» مقدس روايت آورده است.