الگودهي
از بر جسته ترين روش هاي سياسي امام از آغاز دوران رهبري تا پايان حيات طيبه و مباركشان توجه دادن مسؤولان نظام و مردم ايران به سيره ائمه معصومين عليهم السلام به خصوص تأسي به سيره امام حسين(ع) و الگوگيري از فرهنگ عاشورا بود. البته ايشان از سياست الگوسازي دو هدف مهم و راهبردي را دنبال مي كرد:
ابتدا مشروعيت بخشيدن به اقدامات و برنامه هاي مبارزاتي خود هنگام رويارويي با رژيم ستمشاهي و استكبار جهاني در احتجاج با مخالفان و منتقدان داخلي انقلاب اسلامي.
دوم احياي انگيزه هاي ديني و معنوي در مردمِ شيعه تا خود را شيعه واقعي قرار دهند و پيروي از ائمه(ع) را از لفظ به مرحله عمل آورند زيرا درانديشه امام تشيع همان اسلام اصيل است و خصلت ذاتي آن مبارزه عليه ظلم است.
امام نهضت عاشورا را مناسبت ترين الگو در تمام زمينه هاي سياسي، اجتماعي و فرهنگي مي دانست. ايشان با اين سيره ارزش هاي نهضت حسيني و فرهنگ عاشورا را در قالب نوين ارائه نمود و قيام امام حسين(ع) را به عنوان يك تابلو جامع ارزش هاي ديني براي راهنمايي شيعيان جهان معرفي كرد.
دراين قسمت به مهم ترين نمونه هاي الگودهي امام از نهضت عاشورا مي پردازيم.
1/4. مبارزه با ظلم؛ تأسي به سيره امام حسين(ع) در مبارزه با رژيم ستمشاهي به استناد حديث امام حسين(ع): «من رَأي سلطاناً جائراً مستحلاً لحرام الله...» امام خميني خطاب به ملت ايران مي فرمايد:
«[امام حسين] تصريح مي كند كه اگر كسي ببيند كه حاكم جائري در بين مردم حكومت مي كند، ظلم به مردم مي كند بايد مقابلش بايستد و جلوگيري كند هر قدر كه مي تواند».
و رژيم طاغوت را مظهر حكومت جائر معرفي مي كند و مردم را به مبارزه دعوت مي نمايد.
2/4. سازش ناپذيري در برابر ظلم؛ با مطرح ساختن شعار عاشورايي «هيهات منا الذلّة» هيچ گاه تلاش هاي سازش كارانه را بر نمي تابيد و به ملت ايران نيز سفارش مي كرد كه به پيروي از شعار امام حسين(ع) كه فرمود: «اني لا اري الموت الا سعادة و لا الحياة مع الظالمين الا برما» به ملت ايران گوشزد نمود كه:
«بايد با قدرت به پيش برويم و با قدرت با همه كساني كه به ما مي خواهند تجاوز و تعدي كنند مبارزه كنيم و زندگي آبرومند نداشتن و زير بار [ظلم] بودن هزار مرتبه [بدتر] از اين كه انسان بميرد، مردن بر او شرف دارد.»
3/4. صبر در برابر مشكلات؛ امام با الهام از تحمل مصائب كربلا در فروردين سال 42 كه هجوم مزدوران رژيم به مبارزان اسلامي آغاز شده بود فرمود:
«... شما پيرو پيشواياني هستيد كه در برابر مصائب و فجايع صبر و استقامت كردند كه آن چه ما امروز مي بينيم نسبت به آن چيزي نيست، پيشوايان بزرگوار ما، حوادثي چون روز عاشورا و شب يازدهم محرم را پشت سر گذاشته اند و در راه دين خدا يك چنان مصائبي را تحمل كرده اند.»
4/4. ايثار و فداكاري؛ امام با مطرح ساختن فداكاري هاي امام حسين ميان نهضت عاشورا و انقلاب اسلامي و دفاع مقدس پيوند بر قرار مي سازد:
«در حالي كه شهادت حضرت سيدالشهدا از همه خسارت ها بالاتر بود، ولي چون او مي دانست كه چه مي كند و كجا مي رود و هدفش چيست فداكاري كرد و شهيد شد و ما هم بايد روي آن فداكاري ها حساب كنيم كه سيدالشهدا چه كرد و چه بساط ظلمي را به هم زد و ما هم چه كرده ايم». «... [محرم] به ما تعليم مي دهد كه بايد همان نحوي كه مولاي شما حسين بن علي سلام الله عليه فداكاري كرد و همه چيز خودش را در راه اسلام فدا كرد، شما هم كه شيعيان او هستيد، محبان او هستيد بايد اقتدا به او كنيد و هر چه داريد بدهيد.»
امام تمام ابعاد نهضت امام حسين(ع) را يك حركت كاملاً سياسي مي دانست و با احياي فرهنگ عاشورا و الگو ساختن معيارهاي عاشورايي، يك ملت حماسه ساز پديد آورد كه با درس آموزي از مكتب امام حسين(ع) منشأ تحولات عظيمي در جهان اسلام گرديد و معجزه قرن را پديد آورد.
عاشورا سمبل تجلي و تبلور ارزش هاي ناب اسلامي در تمام ابعاد سياسي، فرهنگي و اجتماعي آن است كه نقش مهمي در گسترش فرهنگ اسلامي در جامعه شيعه داشته است؛ از همين روي امام در باره مهم ترين عامل موفقيت و پيروزي انقلاب اسلامي مي فرمايد:
«اگر قيام حضرت سيدالشهدا سلام الله عليه نبود، امروز هم ما نمي توانستيم پيروز شويم.»
زيرا از ديدگاه ايشان عوامل معنوي الهام گرفته از فرهنگ عاشورا در پيروزي نقش دارند:
«افراد كم با بازوان قوي و قلب مطمئن و قلب متوجه به خداي تبارك و تعالي و عشق به شهادت و عشق به لقاءالله، اين هاست كه پيروزي مي آورد پيروزي را شمشير نمي آورد، پيروزي را خون مي آورد.»