امام حسين (ع) در روز دوم محرم سال 61 هجري وارد كربلا شد.

هنگامي كه به او گفتند اينجا كربلاست، دست به دعا گشود و عرض كرد: بار الها از كرب (اندوه) و بلا به تو پناه مي بريم آنگاه رو به اصحاب كرده فرمود:

مردم بندگان دنيايند و دين چيزي است كه بر روي زبان دارند، تا زماني كه موجب رونق دنيايشان باشد آن را نگه مي دارند، چون نوبت به آزمايش رسد دينداران بسيار اندكند.

اينجا محل اندوه و بلاست، همين جا توقف كنيد اينجا محل اقامت و بارانداز ماست، جايي است كه خون ما مي ريزد، اينجا قتلگاه ماست همه پياده شدند و حر و اصحابش در طرف ديگر منزل كردند [1] .