امام حسين (ع) به منزلگاه صفاح رسيد فرزدق شاعر معروف عرب كه از عراق به سوي مكه مي آمد در مقابل امام ايستاد و عرض كرد: اميدوارم آنچه مي خواهي خدايت عطا كند و به آنچه آرزو داري دست يابي حضرت فرمود: مردم عراق را چگونه ديدي؟

عرض كرد: از شخص آگاهي سؤال كردي، قلوب مردم با توست ولي شمشيرهايشان به نفع بني اميه كار مي كند و مقدرات از آسمان نازل مي شود و خدا آنچه بخواهد مي كند.

فرمود: راست گفتي كارها در دست خداست و خدا آنچه بخواهد انجام مي دهد پروردگار ما هر روز در كاري است، اگر آنچنان كه ما مي خواهيم مقدر باشد خدا را بر اين نعمت شكر مي گذاريم و در شكرگذاري نيز از او ياري مي جوييم و اگر جز اين شود كسي كه نيتش حق و باطنش تقوي است از راه راست بيرون نرفته است.

در راه مكه تا كربلا امام با افراد زيادي ملاقات كرد كه غالبا همين گونه سخنان را ابراز داشته اند چنان كه ديديم در مكه نيز افراد زيادي حضرت را از اين سفر بر حذر داشته، نسبت به عاقبت اين سفرخوشبين نبوده اند، ولي امام حسين (ع) علي رغم همه اين اظهار نظرها همچنان مصمم به راه خود ادامه داد تا به كربلا رسيد اينها نشان مي دهد كه حضرت با برنامه اي دقيق و مدون حركت مي كرد و آنچه براي او و خاندانش پيش آمد هرگز پيشامد و يك حادثه اتفاقي نبود و حضرت ناخواسته با آن حوادث درگير نشد.