هنگامي كه امام حسين (ع) قصد خروج از مدينه داشت قلم و كاغذي خواست و نوشت:

بسم اللّه الرحمن الرحيم.

اين وصيتي است از حسين بن علي بن ابيطالب (ع) به برادرش محمد بن علي معروف به ابن حنفيه حسين شهادت مي دهد كه خدايي جز خداي يگانه بي شريك نيست و محمد بنده و رسول اوست كه با پيام حق از جانب حق آمد و شهادت مي دهد كه بهشت و جهنم حق است و قيامت بدون شك خواهد آمد و خدا مردگان را زنده خواهد كرد من از سرخوشگذراني و طغيان و به قصد ظلم و فساد قيام نكردم، بلكه تنها به قصد اصلاح امت جدم رسول خدا (ص) خارج مي شوم مي خواهم مردم را به خير بخوانم و از زشتي و منكر باز دارم، مي خواهم به روش جدم پيامبر و پدرم علي زندگي كنم پس هر كس حقانيت مرا بپذيرد، خدا را پذيرفته است و هر كس مرا رد كند، من صبر مي كنم تا خدا بين من و اين قوم به حق قضاوت كند كه او بهترين حاكم و داور است [1] .