امام حسين (ع) را ديدند كه در مسجد مدينه صورت بر خاك نهاده مي گويد: الهي اگر به خاطر گناهانم بازخواستم كني به كرمت توسل مي جويم و اگر با خطاكاران جسم كني به آنها خواهم گفت ترا دوست دارم آقاي من اطاعت من براي تو نفعي ندارد و معصيتم زياني به تو نمي رساند پس اگر آنچه را نفعي برايت ندارم به جا نياورم بر من ببخش و اگر آنچه كه را ضرري به تو نمي زند مرتكب شدم در گذر، كه تو ارحم الراحميني [1] .