امام حسين (ص) در طول عمر شريف خود بيست و پنج بار پياده به حج مشرف شد در حالي كه همراه او اسب هاي اصيل را بدون سوار مي بردند [1] .

آن حضرت در حاليكه از امكانات كافي برخوردار بود و مي توانست از وسايل موجود آن زمان بسيار بالايي بهره مند شود به خاطر اظهار بندگي كامل و خضوع و خشوعي كه در پياده رفتن وجود دارد راه خانه خدا را پياده مي پيمود.

اما اينكه در همان حال اسب هاي سواري را بدون سوار همراه خود مي برد شايد به دو دليل زير بود:يكي آن كه هنگام بازگشت از آنها استفاده كنند و ديگر آنكه حركت با خدم و حشم بيشتر بر بندگي واطاعت محض دلالت دارد.