امر دوم: در خبر است كه حضرت حسين (عليه السلام) در هر منزلي ذكر يحيي مي فرمود و مي گفت: سر او را به هديه از براي زن زانيه بردند. و از تأمل با ديده ي بصيرت ظاهر مي شود كه اين اعظم مصائب است يعني شماتت دشمن و ديدن آن شخص را به حالت ضعف و ابتلا دچار مي سازد، پس چگونه است مصيبت ديدن آن سر را بريده، پيش رويش گذاشته، و هر چه بخواهد با او بكند، چنانكه از براي امام مظلوم واقع شد در مجلس ابن زياد و يزيد.و اين امر بر رسول (صلي الله عليه و آله) خدا اصعب بوده به آن خصوص و از اين جهت نفرين كرد بر كساني كه نظر به آن سر كردند با خوشحالي. [1] .