آدم (عليه السلام) مبتلي شد به اينكه قابيل هابيل را كشت و او را دفن نمود و زمين خون او را آشاميد، پس حضرت آدم (عليه السلام) زمين را لعنت كرد، و زمين بعد از آن خون احدي را نياشاميد [1] ، و حسين (عليه السلام) ديد فرزندش علي را پاره پاره، بدون دفن و كفن [2] ، آدم (عليه السلام) گريست بر هابيل چهل شبانه روز، پس وحي به او رسيد كه خدا به تو عطا نمود عوض او هبة الله را كه شيث باشد، و حسين (عليه السلام) بر فرزندش گريست نصف ساعت، و آن مقابل چهل روز بود و بعد از آن مبتلي شد به كشته شدن فرزند ديگرش كه علي اصغر بود، به مفارقت علي ديگر يعني جناب زين العابدين.