مقصد اول: در آنچه عطا شده است به آن جناب از صفات انبياء پس مي گوئيم كه: خداوند مخصوص نموده است انبياء را به دوازده صفت، و همه ي آنها در حسين ( عليه السلام) موجود است بر وجه اكمل، و از جمله صفات انبياء آن است كه خداوند متعال امتحان نموده است خلق را، به اينكه انبيا را ضعيف و فقير قرار داده، و از براي ايشان اوضاع دنيوي، و زينت آن را قرار نداده. و جميع حالات و ابتلاي ايشان موجود بود در آن جناب روز عاشورا، به نحوي كه ظاهر گرديد از آن حقيقت اخلاص و از براي خداوند كه هيچ شائبه غير در آن نبود، و از اين جهت اصحاب و اتباع او را سادات شهداء و اولياء خدا و اصفياء و دوستان الهي خواندند. [1] .

و از جمله صفات انبياء آن است كه نبود احدي از ايشان كه مبتلي نباشد به فقر ، يا به گرسنگي يا تشنگي يا برهنگي، يا ضرب، يا قتل، يا اذيت و يا استخفاف. و بعضي از گرسنگي مردند، و بعضي از تشنگي، ولي در هيچ يك از ايشان مجتمع نشد جميع اين بليات، هر چند اكثر آن در بعضي بود، و مخصوص است حسين ( عليه السلام) به اجتماع جميع اين بليات در او به نحوي كه صفت سلامت از هيچ جهت درآن جناب ابدا نبود. [2] .

و از جمله صفات انبياء آن است كه از ابدان ايشان بوي به استشمام مي شد چنانكه در حديث است. [3] .

و از حضرت حسين (عليه السلام) استشمام بوي سيب مي شد نظر به آن حديث كه سابقا


مذكور شد، و تا حال هم بوي آن از قبر شريفش استشمام مي شود، چنانكه مخلصان از شيعه مي يابند آن را خصوصا در اوقات سحر چنانكه در خبر است. [4] .