مقصد سوم: در آياتي كه در مرثيه ي آن جناب نازل شد و آن چند آيه است:

اول در بيان حمل و ولادت او است آيه: (و وصينا الانسان بوالديه احسانا حملته أمه كرها و وضعته كرها و حمله و فصاله ثلثون شهرا): [انسان را در مورد پدر و مادرش به نيكي توصيه كرديم، مادرش او را با مشقت [1] حامله شد و با مشقت وضع نمود، مدت حمل و شيرخوارگي اش سي ماه است] تا آخر آيه، كه در سوره ي احقاف است [2] ، دركامل و بحار به سندهاي معتبر روايت شده كه چون فاطمه ي طاهره (عليهاالسلام) به حسين حامله شد نازل گرديد جبرئيل، و عرض كرد: اي محمد (صلي الله عليه و آله) خدايت سلام مي رساند، و ترا بشارت مي دهد به مولودي كه از فاطمه (عليهاالسلام) متولد مي گردد، و امت او را مي كشند، عرض كرد: مرا حاجت نيست به مولودي كه امت او را بكشند، پس جبرئيل عروج نمود و نزول كرد و همان سخن را گفته و همان جواب شنيد، باز عروج و نزول نمود و گفت: خداوند تو رابشارت مي دهد به اينكه امامت و ولايت و وصايت در ذريه ي او خواهد بود، پيغمبر (صلي الله عليه و آله) فرمود: راضي شدم، پس حضرت به فاطمه (عليهاالسلام) پيغام داد كلمات جبرئيل را كه اول گفته بود، حضرت فاطمه (عليهاالسلام) همان جواب پيغمبر (صلي الله عليه و آله) را داد، بعد آن سخن آخر را كه شنيد راضي گرديد و لكن در حمل و وضع با كراهت بود، يعني محزون بود از براي كشته شدنش، و مدت حمل و رضاعش سي ماه [شد]، و از جمله دعايش اين بود كه: (اصلح لي في ذريتي) و اگر مي فرمود: «و اصلح لي ذريتي» تمام ذريه ي او امام مي شدند.

و آن حضرت از هيچ زني شير نخورد، و لكن او را به خدمت پيغمبر (صلي الله عليه و آله)


مي آوردند پس ابهام خود را به دهان او مي گذاشت، پس مي مكيد تا به حد كفايتش تا دو روز، يا سه روز از غذا، پس روئيد گوشت او از گوشت رسول خدا، و خونش از خون آن جناب، و هيچ مولودي در شش ماه متولد نشده كه بماند مگر يحيي بن زكريا و حسين بن علي (عليه السلام). [3] .

و بدان كه معني كرها آن است كه اشاره شد، يعني با حزن و تأسف و اين قسم بود حمل آن جناب، و وضع او، و پرستاري او، و شير دادن او، و تربيت او، و بازي او و ادخال سرور بر او از جدش، يا پدرش يا برادرش يا مادرش، و همه ي ايشان در وقت وفات خود، بر آن جناب محزون بودند، و خواهرش در وقت مفارقتش از قتلگاه، با كراهت و حزن بود، چگونه كراهت و حزني، كه به بيان نمي آيد، بلكه با ندبه و نوحه و افغان بود، كه تمام دوست و دشمن از آن به گريه درآمدند. [4] .