قرآن مشتمل است بر آيات شفا، و آيات رجا، و آيات رحمت، و حسين در اوست آيات و صفاتي از براي شفا، و اسبابي از براي رجا، و علتهاي تامه از براي رحمت.

قرآن از براي آن است چهارده منزل از اول وجودش تا وقتي كه در بهشت مستقر گردد، و بيانش آن است كه قرآن شخص جليلي است كه از براي او نطق است و منازلي داشت كه از آن نزول نموده، از براي شفاعت و خصومت، و اول منزلش در لوح بوده [1] .

دوم: قلب اسرافيل كه ناظر به لوح است، سوم: قلب ميكائيل كه از اسرافيل تلقي مي نمايد، چهارم: قلب جبرئيل كه از ميكائيل مي گيرد، پنجم: بيت المعمور در شب قدر [2] ششم: نزولش بالتمام يك دفعه بر قلب پيغمبر (صلي الله عليه و آله) در شب اول رمضان از براي اينكه خودش بداند آنرا نه از براي تلاوت مردم [3] هفتم: نزولش بر آن جناب از براي تلاوت بر مردم در اول بعثت. هشتم: نزولش در هر شب قدر بر امام عصر (عليه السلام). نهم: منزلش در گوشها، دهم: منزلش در زبانها، يازدهم: منزلش در كاغذها، دوازدهم: منزلش در دلها، سيزدهم: منزلش در محشر كه به صورت بسيار خوبي وارد مي شود، [4] چهاردهم: منزلش در بهشت، و از برايش درجاتي است كه گفته


مي شود به قاري: بخوان و بالا رو در آنها [5] چنانكه اين منازل از مجموع اخبار مستفاد مي شود، و تفصيل آن مقام ديگر مي خواهد و برخي از آنرا در كتاب روضات الجنات ايراد نموده ام، و از براي حسين (عليه السلام) نيز چهارده منزل است در فضايل، و چهارده منزل در مصائب كه به توفيق الهي بيان هر دو را مي نمايم.