باب ششم: در شروط و آداب شرعيه زيارت.

اما شروط: پس به موجب روايات بسيار، عمده اش خلوص نيت است، كه به جهت تقرب الي الله باشد، نه به جهت افتخار، و ريا، و سمعه، يا به جهت صله پيغمبر (صلي الله عليه و آله) خدا باشد، يا به جهت ترحم بر سيدالشهداء باشد، كه مقصودش جبر قلب آن جناب باشد، و همه راجع به قصد تقرب است، و تأثيرات مختلف مي شود به تفاوت مراتب معرفت به حق آن حضرت، پس اصل معرفت به حق او لازم است. [1] .

و اما آداب: پس در جمله ي كتب معتبره به اسناد بسيار منقول است از حضرت صادق (عليه السلام) كه چون به زيارت حضرت حسين (عليه السلام) روي، بايد محزون و افسرده، و غبارآلود، و گرسنه، و تشنه باشي، زيرا كه آن جناب را كشتند در حالتي كه


محزون و افسرده و گردآلود، و گرسنه، و تشنه بود [2] ، و فرمودند كه: شنيده ام كه جمعي چون به زيارت آن جناب مي روند سفره برمي دارند، و در آن حلوا و طعامهاي لذيذ مي گذارند، و اگر به زيارت قبور دوستان خود روند، چنين نمي كنند. [3] .

و در روايت ديگر است كه به شخصي فرمودند: آيا سفره همراه برمي داري؟ عرض كرد بلي، فرمود: اگر به زيارت قبر پدر و مادر خود رويد چنين نخواهيد كرد، عرض كرد: پس چه چيز بايد بخوريم؟ فرمود: نان با شير يا دوغ [4] .

و در كامل به سند معتبر از مفضل روايت نموده، كه حضرت صادق (عليه السلام) فرمود كه: گاهي به زيارت مي رويد و آن بهتر است از اينكه نرويد، و اگر به زيارت نرويد بهتر است از اينكه برويد، عرض كردم: كمر مرا شكستي به اين كلام، فرمود: اگر يكي از شما به زيارت قبر پدرش رود، البته محزون و افسرده مي رود، و به زيارت آن حضرت مي رويد با سفره مي رويد. [5] .

يعني با اسباب تعيش و كيف، و اين زيارت محسوب نمي شود، بلكه بايد محزون و غبارآلوده برويد، و از اهم آداب، غسل در آب فرات است، و غير آن چنانكه در كيفيت زيارت جابر بيايد. (ان شاء الله).