باب پنجم: در احكام خاصي كه از براي زيارت آن جناب است، و آن بسيار است، از آن جمله اينكه هر عملي واجب يا مستحب در وقت خوف ساقط مي شود، و لكن در اين عمل چند روايت است بر اينكه ساقط نمي شود، چنانكه در بحار و غير آن به اسانيد معتبر از معاوية بن وهب روايت نموده است، كه حضرت صادق (عليه السلام) فرمودند به من كه: اي معاويه وامگذار زيارت حسين (عليه السلام) را به جهت خوف، زيرا كه اگر كسي ترك نمايد آنرا، حسرت ها بيند، كه آرزو كند كاش در آنجا باشد. [1] .

و در خبر ديگر از محمد بن مسلم مروي است، كه حضرت باقر (عليه السلام) فرمود كه: آيا نزد قبر حسين (عليه السلام) مي روي؟ عرض كرد: بلي با خوف و ترس، فرمود: هر چند


خوف آن بيشتر باشد ثوابش بيشتر است، و هر كس با ترس به زيارت رود در روز قيامت ايمن گردد، و آمرزيده شود، و پيغمبر (صلي الله عليه و آله) خدا به زيارت او آيد، و از برايش دعا نمايد، و برگردد با نعمت و فضل خدا، و به او بدي نرسد. [2] .

و در روايت ديگر از ابن بكير منقول است، كه گفت: عرض كردم به حضرت صادق (عليه السلام) كه: من ميل بسيار دارم به زيارت قبر حسين (عليه السلام)، پس چون بيرون مي روم به سوي زيارت، قلبم ترسان است تا برمي گردم از ترس سلطان و عمالش، فرمود: اي پسر بكير آيا دوست نمي داري كه خدا ببيند تو را ترسناك در راه ما؟ آيا نمي داني كه [هر كسي] ترسناك شود در راه ما، خداوند او را در سايه ي عرش خود جاي دهد؟ و با حسين (عليه السلام) هم صحبت شود در زير عرش، و از فزع روز قيامت ايمن گردد، در وقتي كه همه در فزع باشند، و ملائكه، او را قوت دهند، و تسكين قلب او نمايند به بشارت. [3] .