و تفصيل كيفيت آن چنين است، كه اگر از براي زائر، آن ثمرات و فوائد حاصل شود پس از دنيا بيرون رود، مانند روزي كه از مادر متولد شده است و يا اينكه رسيده باشد به اعلا عليين و كروبين، پس هنيئا له، كه نعمتي از آن بالاتر نمي شود.

و اگر موانعي از گناهان در او باشد، كه به اين مراتب نرسد، و با گناه از دنيا رود، پس اميد هست، كه امور او در وقت مرگ، يا اول برزخ اصلاح شود به بركت زيارت آن جناب، و اگر از آن هم تأخير افتد به جهت بزرگي گناهانش، پس اميد است كه آن حضرت بزيارت او آيند در ايام برزخ، به حسب استعداد و قابليتش [1] ، و اگر از آن هم محروم شود، به جهت شدت موانع، پس چون محشر كبري شود، و پيغمبر خدا با جبرئيل به تفتيش زوار آيند، اميد است، كه او را به علامت مهر پيشاني شناخته، خلاصش نمايند. [2] .

و اگر اين قابليت هم رفته، و آن علامت از ظلمت ذنوب محو شده است، پس باز اميد نجات او [هست به طريق ديگر] چون ندا رسد: كجايند شيعه ي آل محمد (صلي الله عليه و آله)؟ پس جماعتي برخيزند كه عدد ايشان را كس نمي داند، مگر خدا، باز ندا رسد: كه كجايند زوار حسين بن علي (عليه السلام)؟ پس جمعي برخيزند، پس خطاب شود كه بگيريد دست هر كس را كه بخواهيد، و داخل بهشت نمائيد، پس هر نفري دست هر كس را بخواهد مي گيرد، حتي اينكه شخصي به او مي گويد: كه من يكروز پيش پاي تو برخواسته به جهت تعظيم تو، پس دست او را مي گيرد و كسي مانع او نمي شود [3] ، و اگر اين قابليت در او نباشد، و قابل هم نباشد، كه كسي دست او را بگيرد، پس باز اميد خلاص او هست، به نداء ديگر، كه در حديثي از حضرت صادق (عليه السلام) وارد است، كه چون روز قيامت شود، منادي ندا [كند] كه كجايند زوار حسين بن علي؟ پس


جماعت بسياري برخيزند، كه عدد ايشانرا كسي نداند، مگر خدا، پس خطاب به ايشان رسد كه: مقصود شما از زيارت قبر حسين (عليه السلام) چه بود؟ عرض كنند كه: به جهت محبت رسول خدا، و علي مرتضي، و فاطمه ي زهرا و ترحم بر آن حضرت، كه آن همه زحمت به او رسيد، خطاب رسد كه: اينك محمد (صلي الله عليه و آله)و علي و فاطمه و حسن وحسين حاضرند، پس به آنها ملحق شويد، و داخل در زير علم رسول (صلي الله عليه و آله)خدا شويد، كه در دست علي است، پس مي روند و در اطراف علم مي باشند. [4] .

مؤلف گويد: كه اي معشر گناهكاران، اگر از زوار حسين (عليه السلام) هستيد، شما را آن قابليت نيست، كه پيغمبر و جبرئيل بيايند، و بازوي شما را بگيرند، يا شما دست كسي را بگيريد، و بهشت بريد، پس اجابت كنيد اين ندا را، و خود برخيزيد، و به اين علم ملحق شويد، هر چند در صف آخر جا بيابيد، و اگر اين قابليت هم در شما نباشد، و از ثقل گناهان نتوانيد از جاي خود برخيزيد، پس باز نااميد نباشيد از آثار زيارت آن جناب، و منتظر خلاص باشيد در حالت ديگر، كه در محشر واقع مي شود، كه در آن اميدواري بزرگ است.