چهاردهم: هر گاه زائر در بين راه بميرد، پس در خبر است از حضرت صادق (عليه السلام) كه ملائكه در تشييع جنازه ي او حاضر مي شوند، و كفن و هنوط از بهشت از براي او مي آورند، و بر او نماز مي گذارند، و از ريحان بهشت در زير او فرش مي كنند، و زمين از اطراف او در قبر گشاده مي شود از هر سمت به قدر سه ميل، و دري از بهشت، به سوي قبرش مي گشايند كه از روح و ريحان آن بر او داخل مي شود تا روز قيامت. [1] .

پانزدهم: هر گاه در بين راه به او اذيتي رسد از حبس يا ضرب، پس در خبر است از حضرت صادق (عليه السلام) كه به عوض هر روزي كه حبس شود، يا غمي به او رسد، فرحي در قيامت به او خواهد رسيد، راوي عرض كرد كه اگر بعد از حبس او را بزنند به جهت قصد زيارت؟ فرمود: به عوض هر زدني يك حوري به او دهند، و به عوض هر دردي هزار حسنه به او داده شود و هزار هزار گناه از او محو گردد، و هزار هزار درجه از برايش بلند شود، و از كساني باشد كه در قيامت هم همصحبت با پيغمبر (صلي الله عليه و آله) خدا باشند تا مردم از حساب فارغ شوند، و حمله ي عرش با او مصافحه نمايند، و باو


گويند: هر حاجت كه مي خواهي بخواه، و ضارب او را بياورند به مقام حساب، و بدون سؤال و جواب بازوي او را بگيرند و ببرند به نزد ملكي، پس شربتي از حميم جهنم و شربتي از غسلين به او دهند، و او را بر كوههاي آتش مقام دهند، به او گويند بچش آنچه را از براي خود مهيا كردي بدست خود، كه مهمان خدا و رسول را زدي، و اذيت نمودي، پس آن مضروب را بنزد در جهنم آورند، و بگويند نظر نما و ببين زننده ي خود را، و آنچه به او رسيده است از عذاب الهي، آيا سينه ات شفا يافت، و به قصاص خود رسيدي؟ مي گويد: حمد خدا را. [2] .

شانزدهم: هرگاه در راه زيارت كشته شود، پس در حديث حضرت صادق (عليه السلام) مروي است، كه فرمود به اول قطره اي كه از خونش ريخته شود جميع گناهانش آمرزيده شود، و ملائكه طينت اصليه ي [او را مي شويند] تا اينكه پاك شود مانند طينت انبياء، از آنچه با او مخلوط بوده است از طينت كفار، و قلب او را بشويند تا اينكه منشرح گردد، و مملو شود از ايمان، و ملاقات نمايد خدا را پاك و پاكيزه، از جميع معاصي و صفات رذيله، و شفاعت او را قبول نمايند در حق اهل بيتش، و هزار نفر از برادرانش، و ملائكه با جبرئيل و ملك الموت بر او نماز كنند، و كفن و حنوط او را از بهشت بياورند، و قبر او را وسيع نمايند، و چراغها در قبرش روشن كنند، و دري از بهشت به سوي او گشايند، و ملائكه تحفه ها از بهشت به جهت او بياورند، و بعد از هيجده روز او را به حظيره ي قدس بالا برند، پس با اولياء خدا باشد تا نفخه ي صور او را دريابد، و بعد از نفخه ي دوم از قبر بيرون آيد، پس اول كسي كه با او مصافحه كند پيغمبر (صلي الله عليه و آله)خدا باشد و اميرالمؤمنين و اوصياء و بشارتش دهند، و بگويند: با ما باش، پس او را بر حوض بدارند، پس آب بياشامد: و به هر كه بخواهد بدهد. [3] .