مقصد هفتم: در خواص گريه، و آن هشت قسم است:


اول: اين كه صله ي حضرت رسول (صلي الله عليه و آله) است. [1] .

دوم: مساعدت حضرت فاطمه (عليهاالسلام) است، زيرا كه آن حضرت هر روز گريه مي كند، و حضرت صادق (عليه السلام) فرمود: آيا دوست نمي داري كه از جمله كساني باشي كه ياور و معين حضرت فاطمه (عليهاالسلام) باشند. [2] .

سوم: اداء حق پيغمبر (صلي الله عليه و آله) خدا و ائمه ي هدي به آن مي شود به مقتضاي اخبار. [3] .

چهارم: نصرت و ياري حسين (عليه السلام) در آنست، زيرا كه ياري در هر وقتي به حسب آن وقت است.

پنجم: در آن تأسي انبياء، ملائكه و عباد صالحين است.

ششم: اداء مزد رسالت است كه مودت ذي القربي است.

هفتم: ترك آن، جفا است به آن حضرت. [4] .

هشتم: تسلي است از جميع گريه ها و مصيبتها، چنانكه حضرت رضا (عليه السلام) به پسر شبيب فرمود: اگر گريه خواهي كرد بر چيزي، پس گريه كن بر حسين بن علي (عليه السلام)، كه او را ذبح نمودند مانند گوسفند، و كشتند با او، هجده نفر از اهل بيتش را كه در روي زمين مثل و مانند نداشتند.

و در اين حديث يك نكته است كه در خود آن جناب به ذبح تعبير فرموده، و در اهل بيت به قتل، و شايد به سبب آن است كه اهل بيت كشته شدند به سبب آن جراحتهائي كه بر ايشان وارد شد، و به آن حضرت هم هر چند جراحتهاي كاري زده بودند كه همانها كافي بود در مقصود ايشان، ولي اكتفا به آن ننمودند، بلكه او را ذبح نمودند مانند گوسفند، يعني گرفتند و سرش را بريدند. [5] .


مترجم گويد: شايد تشبيه به ذبح گوسفند از اين جهت باشد كه همچنان كه قصاب گوسفند را مي كشد به دون خوف و ترس و كسي هم او را ملامت نمي كند، و عظمي در انظار ندارد، به همين قسم بي خوف و مبالات مباشر ذبح آن سرور شدند، أسفي عليك يا مظلوم.