در بيان خصوصيت محل او بعد از ولادتش، پس مي گوئيم:

اول مجلس، بعد از تولد دستهاي رسول خدا بوده، چنانكه مروي است كه حضرت در حجره ايستاده بودند منتظر ولادت آن جناب، پس چون متولد شد به هيئت سجده، ندا


كرد پيغمبر خدا (صلي الله عليه و آله) اسماء را كه پسر مرابياور، عرض كرد كه هنوز او را پاكيزه نكرده ايم، فرمودند: تو او را پاكيزه مي كني! خدا او را پاك و پاكيزه كرده، پس آورد او را در حالتي كه پيچيده شده بود در پارچه اي كه از پشم بود، پس گرفت او را به دست خود، و نظر فرمود باو و گريست، و فرمود: «دشوار است بر من اي اباعبدالله» [1] .

و بعد از آن گاهي بر دوش و گردن جبرئيل بود، و گاهي بر دوش پيغمبر، يا بر سينه و پشت آن سرور [2] ، و گاهي بر دست او، هنگامي كه بلند مي فرمود او را كه دهانش را ببوسد، گاهي بلند مي فرمود او را كه نشان اصحاب دهد و سفارش او را نمايد. [3] ، و گاهي در حال سجود بر پشت آن حخضرت سوار مي شد [4] ، و گاهي بر دست اميرالمؤمنين (عليه السلام) بود كه آن حضرت او را نگاه مي داشت تا پيغمبر (صلي الله عليه و آله)جميع اعضاي او را مي بوسيد [5] ، و آخر محلش در دنيا در سينه ي پيغمبر خدا بود در حال احتضار، و آن سرور او را مي بوسيد و مي فرمود: «يزيد را با من چه كار است؟ خدا او را مبارك نكند.» [6] .