هنگامي كه كاروان حسيني از شام برگشتند وارد مدينه شدند. فاطمه دختراميرالمؤمنين (ع) به خواهرش ‍ زينب (س) گفت: چون اين مرد (نعمان بن بشير) در حق ما احسان كرد خوب است به او صله اي بدهيم، آيا چيزي داري تا به عنوان صله به او بدهيم؟

زينب در پاسخ گفت: سوگند به خدا جز زيور خود چيز ديگري نداريم، آنگاه دست بند و بازو بند خود را درآورده براي نعمان بن بشير فرستادند و از او عذرخواهي كرد. نعمان بن بشير تمام آنها را پس داد و گفت: اگر من آنچه انجام دادم براي دنيا بود البتّه اين پاداش براي من بس بود و از آن خشنود مي شدم ولو كمتر از اين بود باز هم راضي مي شدم؛ اما سوگند به خدا هرچه انجام دادم براي رضاي خدا و جهت خويشاوندي و نزديكي شما با پيامبر (ص) بوده است. [1] .