برخي از افراد پست و احمق در مجلس يزيد چنين گفتند: حسين با چند تن ازياران و اهل بيت (ع) خويش (به جنگ ما) آمد. امّا ما آنچنان به آنها يورش برديم كه برخي از آنها به برخي ديگر پناه مي بردند! زمان كوتاهي نگذشت كه تمام آنها را كشتيم. زينب (س) فرمود: بگريد بر شما گريه كنندگان، اي دروغ گو! به درستي كه بر اثر شمشير برادرم حسين (ع) خانه اي در كوفه نمانده مگر اينكه صداي گريه و ناله زنها و مردها در آن خانه بلند شده است! [1] .