در مجلس ابن زياد پس از مشاجرات لفظي عبيداللّه و امام سجّاد، آن ملعون تصميم مي گيرد كه امام زين العابدين را بكشد، وقتي زينب كبري (س) متوجه مي شود امام سجّاد (ع) را در آغوش مي كشد. فرياد بر مي آورد اي ابن زياد از ما دست بردار، مگر از خونهاي ما سير نشده اي؟ مگر كسي از ما بجاي نهاده اي؟ او را در برگرفت و فرمود: تو را به خدا اگر ايمان داري، اگر خواستي او را بكشي مرا نيز با وي بكش. در اين لحظه زين العابدين (ع) فرياد زد: اي ابن زياد اگر ميان تو و اين زنان خويشاوندي هست يك مرد پرهيزكار را با آنها بفرست كه مسلمان وار همراه آنها باشد. در اين هنگام ابن زياد لختي در آنها نگريست سپس به اطرافيانش رو كرد و گفت: شگفتا از خويشاوندي، سوگند به خدا كه خوش دارد اگر اين پسر را بكشم او را نيز با وي بكشم، پسر را واگذاريد تا با زنان همراه باشد. [1] .