صاحب الأيقاد از مقتل ابن العربي چنين نقل مي كند كه: امام حسين (ع) هنگام وداع به خواهرش زينب (س) سفارش كرد و فرمود: پس از اينكه خيمه ها را آتش زدند زنها را جمع كن. زينب (س) هم پس از آتش زدن خيمه ها و پراكنده شدن كودكان به سراغ آنها رفت براي جمع آوري، در همين حال متوجّه شد دو تا از بچّه ها نيستند؛ براي پيدا كردن آنها به راه افتاد، ديد در جايي دست به گردن هم كرده، روي زمين خوابيده اند، همين كه خواست آن دو كودك را حركت دهد متوجّه شد كه بر اثر تشنگي جان سپرده اند. چون لشكر اين داستان را شنيدند از ابن سعد اجازه خواستند به اهل و عيال امام حسين (ع) آب بدهند، زماني كه آب را آوردند بچّه ها از نوشيدن آب خودداري كردند و گفتند: چگونه آب بنوشيم در حالي كه فرزندان پيامبر خدا با لب تشنه كشته شدند. [1] .