شرح شافيه از مقتل خوارزمي روايت مي كند:

جابر بن عروه مردي سالخورده و پارسا بود، و در جنگ بدر و ديگر جنگ ها در ركاب پيامبر اسلام (صلي الله عليه وآله)براي اعتلاي دين شمشير زد.

روز عاشورا دستمالي بر پيشاني بسته بود كه ابروانش را از فرو افتادن بر چشم حفظ كند تا از ديدار چهره مبارك و نوراني حضرت حسين (عليه السلام) باز نماند.

امام چون نگريست جابر با آن سالخوردگي و پيري ـ كه هنگام استراحت و بازنشستگي است ـ با كمال رغبت و شوق آهنگ رزم با دشمن را دارد تا با خون درخت دين را آبياري نمايد، و چراغ اسلام را روشن نگاه دارد، و از حريم اهل بيت دفاع نمايد، فرمود:

شَكَرَ اللّهَ سَعْيَكَ يَا شَيْخ.

اي پيرمرد! خدا به كوشش و جهادت پاداش فراوان دهد.

او ثابت كرد كه انسان براي دفاع از اسلام و كيان انسانيت زماني به نام بازنشستگي ندارد.