بازگشت

راه مقابله با سياست هاي شيطاني


حال اگر كسي بخواهد با اين نوع سياست بازي ها مقابله كند راه آن چيست؟ همان راهي است كه حسين عليه السلام نشان داد. شرط اول مقابله با اين نوع سياست بازي ها اين است كه دل به دنيا نبنديم. حسين (ع) فرزندان، دوستان و ياران خود را به گونه اي تربيت كرده بود كه وقتي نوجوان سيزده ساله مي خواست ببيند كه آيا او به شهادت مي رسد يا نه، حضرت فرمودند كه مرگ در كام تو چگونه است؟ گفت «المَوتُ أَحْلي عِنْدي مِنَ الْعَسَل»، [1] اين شعار نبود، قاسم بن حسن در محضر عموي خود شعار نمي داد. آنچه را در عمق قلبش بود گفت. يعني مرگ از عسل براي من شيرين تر است. آيا تصور آن را مي كنيد كه مرگ در كام يك نوجوان سيزده ساله شيرين تر از عسل باشد؟ البته نه هر مرگي، مرگي كه در راه خدا، در راه انجام وظيفه، در راه خدمت به اسلام باشد، و الا مرگ كه شيريني ندارد، چون صحبت از شهادت بود، حضرت فرمودند مرگ در نظر تو چطور است؟

اگر ما بخواهيم راه حسين (ع) را ادامه دهيم، بايد با اين توطئه هاي شيطاني پيچيده مقابله كنيم، اول بايد آن روحيه را پيدا كنيم. «قُلْ اِنْ كُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّه فَاتَّبِعُوني يُحْبِبْكُم اللَّه» [2] ، و يا «قُلْ


يا اَيُّها الَّذينَ هادُوا اِنْ زَعَمْتُمْ أَنَّكُمْ أَولياءُ لِلَّهِ مِنْ دُونِ النَّاسِ فَتَمَنَّوُوا الْمَوتَ» [3] اگر دوست خدا هستيد، آرزوي مرگ داشته باشيد. مگر دوست، ملاقات محبوبش را دوست ندارد؟ ما بايد اين را ما ياد بگيريم. بايد به خودمان تلقين كنيم، بايد عملا در همين مسير حركت كنيم؛ به آرزوهاي دنيا دل نبنديم؛ فري اين زرد و سرخ ها را نخوريم و مرگ در راه خدا و شهادت در راه خدا را بزرگترين افتخار بدانيم. در اين صورت مي توانيم راه خدا را حفظ كنيم. اين درسي بود كه ابي عبدالله به ما داد. چگونه ما مي خواهيم حسيني باشيم، و به او عشق بورزيم با وجود اين كه اين درس را از او ياد نگرفته ايم؟ در بين نوجوانان عزيز ما فراوانند كساني كه به منزل صاحبخانه برگشتم، پسر دوازده- سيزده ساله ي صاحبخانه گفت: من صحبت خصوصي با شما دارم- شايد جلوي چشم پدر و مادرش خجالت مي كشيد و مي خواست به صورت خصوصي با من صحبت كند- زماني كه مي خواستم از آن شهر برگردم، آن نوجوان گفت صحبت خصوصي ام را نتوانستم بگويم. كناري رفتم و گفتم فرمايشتان را بفرماييد، گفت دعا كنيد خدا شهادت را نصيب مي كند! اين بچه ها در مكتب امام حسين عليه السلام پرورش پيدا مي كنند. اينها همراه و هم سوي قاسم بن الحسن مي شوند. مردان كهنسال ما نيز رفيق حبيب بن مظاهر مي شوند. ما بايد از اين قافله دور نمانيم، رمز پيروزي ما اين است كه براي ما، مرگ در راه خدا شرف به حساب آيد و افتخار باشد. اگر جنگي پيش آمد، حاضر باشيم به شهادت برسيم، همانطور كه شهداي ما افتخار كردند. چقدر جوان ها نزد امام مي رفتند و التماس مي كردند كه آقا دعا كنيد ما به شهادت برسيم. متأسفانه طي چند سالي كه از جنگ گذشته، اين ارزش ها تدريجاً به دست فراموشي سپرده مي شود. ولي اين روزها بايد به بركت نام حسين عليه السلام اين ارزش ها از نو زنده شود.



پاورقي

[1] وسيله الدارين في انصار الحسين (ع)، ص 253.

[2] آل عمران، 31.

[3] جمعه، 6.