ملاقات امام حسين (ع) با ملائكه طبق نقل "لهوف ", از امام صادق (ع) آن حضرت مي فرمايد: "هنگامي كه سيدالشهدا(ع) به قصد حـركـت بـه كـربلا از مكه خارج شدند, جمعيت زيادي ازملائكه با حضرت , ملاقات كردند كه در دست آنان حربه هايي بود وبر اسبهاي بهشتي سوار بودند, به حضرت سلام كرده وعرض كردند: "يـا حـجـة اللّه عـلي خلقه بعد جده وابيه واخيه ! ان اللّه عزوجل امد جدك رسول اللّه (ص) بنا في مواطن كثيرة وان اللّه امدك بنا, فقال لهم , الموعد حفرتي وبقعتي التي استشهد فيها وهي كربلا".

"اي حجت خدا بر مردم ! خداوند متعال جدت رسول خدا(ص)را به وسيله مادر بسياري از جنگها كمك كرده است واكنون هم مارا براي نصرت شمافرستاده است ".

حضرت در پاسخ فرمود: "وعده گاه من وشما در كربلا".

گـفتند: "ما از طرف پروردگار مامور به اطاعت از شما هستيم , اگر خوف اين باشد كه آنان در بين راه به شما صدمه اي بزنند ما همراه شما باشيم ".

امام حسين (ع) فرمود: "تا به كربلا نرسم , آنان نمي توانند به من آزاري برسانند" "1" .

در حـالات "ابو محمد واقدي وزرارة بن خلج " توضيح داده شد كه نزول ملائكه در جنگها صرفا براي تقويت روحيه واطمينان قلب سربازان اسلام است واگرملائكه مستقيما وارد صحنه , كارزار شـونـد, ديـگر ارزشي براي شهيد وجهاد باقي نمي ماند اكنون لازم است با ملائكه وهدف از خلقت واصناف آنان آشنا شويم .

نام ملائكه در قرآن در قـرآن كريم نام "جبرئيل , ميكائيل , وهاروت وماروت " آمده است وبقيه , فقطاوصاف آنان ذكر شده و"اسرافيل وعزرائيل " در روايات از آنان نام برده شده است .

خلقت ملائكه نظر به اينكه ملائكه موجودات نامرئي هستند, لذا از قلمرو درك وحس ماخارج مي باشند وقهرا از كـيفيت خلقت آنان نيز اطلاعي نداريم مگر آن مقداري را كه خداوند متعال در قرآن مجيد از آنان توصيف كرده است .

اجـمـالا ملائكه موجوداتي هستند كه عصيان الهي نمي كنند, مشغول تسبيح وتقديس پروردگار هـستند واز عبادت پروردگار, سير وخسته نمي شوند اكنون آياتي از قرآن كريم در اين باره آورده مي شود تا زمينه آشنايي بيشتري فراهم آيد: 1 ـ ملائكه اي داراي دوبال وبعضي سه بال وبعضي چهار بال هستند: (الحمد للّه فاطر السموات والارض جاعل الملائكة رسلا اولي اجنحة مثني وثلاث ورباع) "2" .

"آيا منظور از "بال ", همين بال شبيه پرندگان است ؟ آن وقت سه بال معنا ندارد,لذا اينها تعابير كنايي هستند واشاره به مقامات آنان دارد كه "ما منا الا له مقام معلوم " "3" .

2 ـ ملائكه , جنبه امارت وفرماندهي دارند مانند جبرئيل : (مطاع ثم امين ) "4" .

3 ـ حمل عرش الهي : (الذين يحملون العرش ومن حوله يسبحون بحمد ربهم ) "5" 4 ـ شـفـاعت به اذن الهي :(وكم من ملك في السموات لا تغني شفاعتهم شيئا الامن بع د ان ياذن اللّه لمن يشا) "6" .

5 ـ لعن بر كفار: (اولئك عليهم لعنة اللّه والملائكة ) "7" .

6 ـ بـشـارت بـه مؤمنان : (ان الذين قالوا ربنا اللّه ثم استقاموا تتنزل عليهم الملائكة الا تخاف وا ولا تحزنوا وابشروا بالجنة ) "8" .

7 ـ كتابت اعمال : (وان عليكم لحافظين كراما كاتبين ) "9" .

8 ـ امـداد مـؤمـنـين : (واذ تقول للمؤمنين الن يكفيكم ان يمدكم ربكم بثلاثة آلاف من الملا ئكة منزلين ) "10" .

9 ـ حفظ انسانها از حوادث : (له معقبات من بين يديه ومن خلفه يحفظونه من ام ر اللّه ) "11" .

10 ـ مامور تدبير واداره امور جهان هستند: (فالمقسمات امرا) "12" ,(فالمدبرات امرا) "13".

رؤيت ملائكه آيا ملائكه ديده مي شوند؟ قرآن كريم , دو مورد از رؤيت را ذكر كرده است : الـف ـ "در عـذاب قـوم لـوط", ملائكه ابتدا نزد حضرت ابراهيم (ع) آمدند,ابراهيم (ع) براي آنان گـوسـالـه اي بـريـان كرد, ولي مشاهده كرد كه آنان لب به طعام نمي زنند, لذا ترسيد اما ملائكه گفتند: "نترس ما ماموران عذاب قوم لوط هستيم ": (فـلـمـا راي ايـديـهـم لا تـصـل الـيـه نكرهم واوجس منهم خيفة قالوا لا تخف انا ارسلناالي قوم لوط) "14" .

ب ـ ودر مـورد حضرت مريم (س ) آمده كه ملكي به صورت آنسان نزد او آمد,مريم ترسيد, فرشته گفت : (انما انا رسول ربك لا هب لك غلاما زكيا) "15" .

از وقايع جنگ بدر هم استفاده مي شود كه مؤمنين , ملائكه را در بدرمشاهده كرده اند, منتها آنان را نشناخته اند "16" .

عصمت ملائكه آيـا مـلائكـه از مقام عصمت برخودار هستند؟ چند آيه در قرآن كريم آمده است كه ملائكه معصيت نمي كنند, يكي مربوط به مامورين جهنم است : (يـا ايـهـا الذين امنوا قوا انفسكم واهليكم نارا وقودها الناس والحجارة عليهاملا ئكة غلاظ شداد لا يعصون اللّه ما امرهم ويفعلون ما يؤمرون ) "17" .

ديـگـري در مـقـام تنزيه پروردگار از داشتن فرزنداست كه "ملائكه " فرزندان خداوند نيستند: (وقـالـوا اتـخذ اللّه ولدا سبحانه بل عباد مكرمون لا يسبقونه بالقول وهم ب ام ره يعملون ) "18" (يخافون ربهم من فوقهم ويفعلون ما يؤمرون ) "19" .

علامه طباطبائي (قدس سره ) مي فرمايد: "تـكليف ملائكه از سنخ تكاليف معهود اجتماعي انساني نيست كه به دنبال آن ثواب وعقاب بيايد, بـلكه ملائكه موجودات نوراني هستند كه چيزي را انجام نمي دهند مگر آنكه پروردگار عالم اراده كرده باشد, لذا پاداش وكيفري هم بر اعمال آنان مترتب نيست وتكوينا مكلف هستند" "20" .

روضه مـصـيـبت عطش امام حسين (ع) اعظم مصائب است , زيرا جبرئيل هم وقتي براي حضرت آدم (ع) روضـه مي خواند, به "مصيبت عطش " اشاره مي كند, وقتي ذات پروردگار عالم اراده فرمود كه تـوبـه آدم (ع)را قـبول نمايد, پرده از جلو چشمش برداشته شد ودر ساق عرش , اسامي خمسه آل عبارا ديد, حضرت آدم سؤال كرد اي جبرئيل آنان را چگونه بخوانم ؟ گفت بگو: "يـا حميد بحق محمد! يا عالي بحق علي ! يا فاطر بحق فاطمة ! يا محسن بحق الحسن والحسين ! ومنك الاحسان ".

حضرت آدم سؤال كرد: چرا در موقع بردن نام حسين (ع) قلبم شكست واشكم جاري شد؟!.

جـبـرئيـل عـرض كـرد: چـون بـراي فـرزندت مصيبتي ر خ مي دهد كه تمام مصائب در كنار آن كوچك است.

آدم پرسيد آن مصيبت چگونه است ؟.

جبرئيل گفت : "يقتل عطشانا غريبا وحيدا فريدا, ليس له ناصر ولا معين ولوتراه يا آدم وهو يقول : وا عطشاه ! وا قلة ناصراه ! حتي يحول العطش بينه وبين السماكالدخان فلم يجبه احد الا بالسيوف وشـرب الـحـتوف فيذبح ذبح الشاة من قفاه وينهب رحل ه اعداؤه وتشهر راسه ورؤوس انصاره في البلدان ومعهم النسوان " "21" .