شمه اي از فضائل امام حسين عليه السلام
خداوند متعال در ميان مخلوقات خود، انسان هاي كاملي را به عنوان الگو قرار داده است. اين الگوها داراي امتيازات و فضيلت هاي ويژه اي هستند. امام حسين عليه السلام نمونه اي برجسته از اين اسوه هاي پاك است. در اين مقاله به مناسبت اربعين شهادت امام حسين عليه السلام برخي از فضائل آن حضرت را بر مي شمريم.
فضائل حضرت در كودكي و تولد
1- تكلم قبل از ولادت و بعد از شهادت:
امام حسين عليه السلام مولودي است كه قبل از ولادت در حالي كه در بطن مادر خود، فاطمه زهرا عليها السلام بود، با ايشان به صحبت پرداخت. اين وضعيت درباره حضرت زهرا عليها السلام نيز نقل شده كه با مادر خود، خديجه عليها السلام صحبت كرده است.
نقل شده است كه پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله روزي وارد خانه حضرت زهرا عليها السلام شد و در حالي كه جز دخترش كسي در خانه نبود، دختر خود را در حال صحبت مشاهده نمود، وقتي علت را جويا شد، حضرت زهرا عليها السلام اظهار داشت: صحبت من با فرزندي است كه در بطن من مي باشد، او همدم من است و با من سخن مي گويد، اما سخناني حزن آور، به اين مضامين كه شمه اي از فضائل امام حسين عليه السلام
مادر! من شهيدم، مظلومم، غريبم، عطشانم. پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله در حالي كه محزون شدند، ضمن بشارت به آمدن فرزند پسر، از شهادت او در شرايط سخت و ناگوار خبر دادند.
امام حسين عليه السلام تنها كسي است كه بعد از شهادت نيز سخن گفته است. سر امام بر روي نيزه، اين آيه از قرآن را تلاوت كرده است: «ام حسبت ان اصحاب الكهف و الرقيم كانوا من آياتنا عجبا» (65) «آيا پنداشتي كه اصحاب كهف و رقيم (خفتگان در غار) از آيات شگفت ما بوده اند.»
شايد تلاوت اين آيه بر اين معنا دلالت داشته باشد كه همچنانكه قدرت الهي در مورد اصحاب كهف بر خواب چندين ساله ايشان تعلق گرفت و ايشان را بعد از بيدار شدن، وسيله عبرت ديگران قرار داد، شهادت آن حضرت و بقاي راه و مكتب او نيز اين گونه خواهد بود و به عنوان نشانه الهي در عالم معرفي خواهد شد.
آيات ديگري كه امام حسين عليه السلام بعد از شهادت تلاوت كرده است عبارتند از: ادامه آيات سوره كهف تا آيه 14 و آيه 227 از سوره شعراء و آيه 71 سوره غافر و آيه 137 سوره بقره. (66)
2- مشتق بودن نام حضرت از نام خداوند:
جابر بن عبدالله انصاري از پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله نقل مي كند كه فرمودند: «سمي الحسن حسنا لان باحسان الله قامت السماوات و الارضون، واشتق الحسين من الاحسان، و علي والحسن اسمان من اسماء الله تعالي والحسين تصغير الحسن (67) حسن را حسن ناميدند براي اينكه با احسان خداوند آسمان ها و زمين ها برپا شد و حسين از احسان مشتق شد، و علي و حسن دو اسم از اسم هاي خداوند متعال است و حسين تصغير حسن است.»
و در حديث ديگري نام حضرت برگرفته از اسم الهي، يعني «محسن » دانسته شده كه خداوند مي فرمايد: «انا المحسن و هذا الحسين (68) من محسن هستم و اين حسين است.»
3- تبرك جستن ملائك به قنداقه حضرت:
روزي حضرت زهرا عليها السلام فرزندش را درگهواره نديد و با اضطراب جوياي فرزند عزيزش شد. رسول خدا صلي الله عليه و آله به ايشان بشارت دادند كه قنداقه حسين عليه السلام را ملائك به آسمان ها برده اند تا تبرك بجويند.
4- ويژه بودن مربيان حضرت عليه السلام:
به دليل اينكه ايشان خامس اصحاب كساء مي باشد، از تربيت پاكاني همچون پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله، امير المؤمنين عليه السلام، فاطمه زهرا عليها السلام و امام حسن عليه السلام، برخوردار بودند، لذا حضرت خود را در روز عاشورا اين گونه معرفي نمودند:
*
من له جد كجدي في الوري فاطمة الزهراء امي و ابي عبدالله غلاما يافعا يعبدون اللات والعزي معا و علي كان صلي قبلتين (69)
*
او كشيخي فانا ابن القمرين قاصم الكفر ببدر و حنين و قريش يعبدون الوثنين و علي كان صلي قبلتين (69) و علي كان صلي قبلتين (69)
«در بين تمام انسان ها كيست كه جدي مانند جد من، يا مربي و معلمي مانند معلم من داشته باشد، من فرزند دو ماه تابناكم. مادرم فاطمه زهرا عليها السلام و پدرم [علي عليه السلام] كوبنده كفر در بدر و حنين بود. آن هنگام كه قريش دچار بت پرستي و عبادت لات و عزي بود علي عليه السلام به بيت المقدس و بعد به سوي كعبه عبادت خدا مي كرد.»
5- فدا شدن ابراهيم - فرزند رسول خدا صلي الله عليه و آله - براي امام حسين عليه السلام:
ابن عباس مي گويد: خدمت رسول خدا صلي الله عليه و آله بودم. امام حسين عليه السلام روي زانوي راست و ابراهيم روي زانوي چپ حضرت نشسته بودند. پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله گاهي حسين و گاهي ابراهيم را مي بوسيد. به ايشان حالت نزول وحي دست داد و پس از آن فرمودند: «جبرئيل بعد از ابلاغ سلام پروردگار گفت: خدا مي فرمايد، اين دو فرزند را براي شما باقي نمي گذارم، بايد يكي را فداي ديگري نمايي.» پيامبر صلي الله عليه و آله به ابراهيم نظر كرد و گريست و فرمود: «اگر ابراهيم بميرد فقط من محزون مي شوم، امام اگر حسين بميرد غير از من فاطمه و علي نيز محزون مي شوند و من اندوه خود را بر حزن فاطمه و علي ترجيح مي دهم.» يا جبرئيل! ابراهيم قبض روح گردد ابراهيم را فداي حسين كردم (ابراهيم پس از سه روز بيماري وفات كرد) .»
از اين پس هرگاه پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله امام حسين را به سينه مي چسبانيد و مي بوسيد، لب هاي او را مي مكيد و مي فرمود: قربان كسي كه ابراهيم را فداي او كردم (70) .
فضائل امام حسين در كلام الهي
6- تاويل و تفسير آيات الهي در مورد آن حضرت:
بسياري از آيات الهي كه برخي رقم آن را 128 آيه و برخي ديگر تا 250 آيه ذكر كرده اند (71) ، به اطلاق و عموم و يا به طور خاص، بر امام حسين عليه السلام تطبيق شده و يا يكي از افراد مورد نظر در آيه امام حسين عليه السلام بوده اند. مواردي مثل آيه مباهله (72) ، آيه تطهير (73) ، آيه ذوالقربي (74) ، آيه اطعام (75) و آيات سوره فجر كه سوره فجر را سوره آن حضرت ناميده اند.
امام صادق عليه السلام ضمن بيان اين معني، حضرت را صاحب «نفس مطمئنه » معرفي كرده و مي فرمايند: «اقرؤوا سورة الفجر في فرائضكم و نوافلكم فانها سورة الحسين بن علي عليه السلام وارغبوا فيها رحمكم الله تعالي سوره فجر را در نمازهاي واجب و مستحب خود بخوانيد كه سوره حسين بن علي است و در آن راغب باشيد. خداوند متعال شما را مورد رحمت خود قرار دهد.»
ابو اسامه كه در مجلس حاضر بود، گفت: چگونه اين سوره مخصوص حسين عليه السلام گرديد؟ امام عليه السلام فرمود: «الا تسمع الي قوله تعالي: «يا ايتها النفس المطمئنة...» انما يعني الحسين عليه السلام فهو ذوالنفس المطمئنة الراضية و اصحابه من آل محمد صلي الله عليه و آله هم الراضون عن الله يوم القيمة و هو راض عنهم (76) آيا اين سخن خداوند متعال را نمي شنوي كه [مي گويد]: «يا ايتها النفس المطمئنة » ، همانا حسين را قصد مي كند كه داراي نفس مطمئنه و راضي است و اصحاب او از آل محمد در روز قيامت از خداوند راضيند و خداوند نيز از آنان راضي است.»
7- خازن وحي الهي بودن حضرت:
احاديث قدسي در مورد امام حسين عليه السلام از ناحيه ذات اقدس الهي، زياد وارد شده است كه در كتاب شريف «عوالم » جمع آوري شده است. در يك حديث اين گونه آمده است: «وجعلت حسينا خازن وحيي و اكرمته بالشهادة و ختمت له بالسعادة، فهو افضل من استشهد و ارفع الشهداء درجة و جعلت كلمتي التامة معه و حجتي البالغة عنده، بعترته اثيب و اعاقب (77) حسين را خازن وحي خويش قرار داده و او را با شهادت، كرامت بخشيدم و پاياني با سعادت براي وي مقرر داشتم، او برترين شهيدان و درجه اش از همه والاتر است، كلمه تامه خود را همراه او قرار دادم و حجت رساي خويش را نزدش نهادم و به وسيله خاندان او پاداش و كيفر مي دهم.»
مظهر صفات انبياء
امام حسين عليه السلام به عنوان انسان كامل، هم مظهر صفات الهي و هم مظهر صفات انبياي عظام است كه به مواردي از آن ها اشاره مي كنيم:
8- همانند انبيا هدايتگر مردم است.
قرآن كريم در مورد انبياء الهي مي فرمايد: «و جعلناهم ائمة يهدون بامرنا (78) » «آنان را پيشواياني كه به امر ما هدايت مي كنند، قرار داديم.» و پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله، حسين عليه السلام را به عنوان چراغ هدايت معرفي مي كندو مي فرمايد: «ان الحسين ... مصباح هدي و سفينة نجاة (79) همانا حسين چراغ هدايت و كشتي نجات است.»
9- همچون انبيا از غير خدا نمي ترسيد
او اين ويژگي را در گفتار و كردار ثابت كرد. قرآن كريم در مورد انبياء مي فرمايد: «الذين يبلغون رسالات الله و يخشونه و لايخشون احدا الاالله (80) » «آنان كه رسالت هاي الهي را رسانند و از او مي ترسند و جز خدا از كسي نمي ترسند.» و امام حسين عليه السلام فرمود: «لو لم يكن في الدنيا ملجا و لا ماوي لما بايعت يزيد بن معاوية (81) اگر در دنيا هيچ پناهگاهي وجود نداشته باشد [باز هم] با يزيد بن معاويه بيعت نخواهم كرد.»
و در مورد يزيد بن معاويه مي فرمايد: «يزيد رجل شارب الخمر، قاتل نفس المحترمة، معلن بالفسق مثلي لايبايع مثله (82) يزيد مردي است كه شراب مي نوشد، نفس محترمه را به قتل مي رساند، تظاهر به فسق مي كند، مثل مني با مثل اويي بيعت نمي كند.»
در مكتب حسيني ترس با ارزش، ترس از خداست نه ترس از غير خدا، لذا حضرت در دعاي معروف عرفه، ترس از خدا را طلب مي نمايد: «اللهم اجعلني اخشاك كاني اراك خدايا مرا چنان قرار ده كه از تو بترسم، [چنانكه] انگار تو را مي بينم.»
10- مثل انبياي عظام الهي، اهل جهاد و شهادت بود:
قرآن كريم مي فرمايد: «كاين من نبي قاتل معه ربيون كثير (83) » و آن حضرت، سيد الشهداء لقب گرفته اند، در حالي كه تا قبل از واقعه عاشورا حضرت حمزه، عموي پيامبر به دليل شهادت خاص در جنگ احد، به نام «سيدالشهداء» معروف بودند.
11- مثل انبيا، از متوكلين علي الله بود:
قرآن كريم از قول پيامبران الهي مي گويد: «ما لنا الانتوكل علي الله و قد هدانا سبلنا» (84) «چرا بر خدا توكل نكنيم، با اينكه ما را به راه هايمان رهبري كرده است؟ !» و از كلمات مشهور امام حسين عليه السلام اين جمله است كه: «اللهم انت ثقتي خدايا تو اعتماد مني.»
12- همچون انبياي الهي از بهترين صبركنندگان درگاه الهي بود:
قرآن كريم در مورد انبياء الهي مي فرمايد: «كل من الصابرين » (85) «همه آن ها از صابرين بودند.» و از جملات مشهور امام عليه السلام در روز عاشورا اين جمله است: «صبرا علي بلائك [خدايا] بر امتحان تو صبر مي كنم.»
13- همانند انبياء از اصلي ترين احياكنندگان امر به معروف و نهي از منكر بود.
قرآن كريم انبياء الهي را آمران به معروف و ناهيان از منكر دانسته و مي گويد دشمنان انبياء آن ها را به خاطر اين ويژگي به شهادت مي رساندند. «و يقتلون الذين يامرون بالمعروف و ينهون عن المنكر (86) » «كساني را كه امر به معروف و نهي از منكر مي كنند، مي كشند.» و در اينكه از اهداف عمده نهضت عاشورا احياي اين فريضه الهي بود، بين تحليلگران هيچ جاي شك و شبهه اي نيست، چراكه آن حضرت فرموده است: «اريد ان آمر بالمعروف و انهي عن المنكر (87) مي خواهم امر به معروف و نهي از منكر كنم.»
14- مثل انبيا از علمداران مبارزه با طاغوت بود:
قرآن كريم در مورد انبيا مي گويد: «لقد بعثنا في كل امة رسولا ان اعبدوالله واجتنبوا الطاغوت » (88) «در هر امتي رسولي را مبعوث كرديم [تا به آن ها بگويد:] خدا را عبادت كنيد و از طاغوت بپرهيزيد.»
امام حسين عليه السلام نيز با طاغوت زمان خود يعني يزيد بن معاويه نه تنها بيعت نفرمود، بلكه يك معيار كلي ارائه كرد كه: «مثلي لايبايع مثله (89) مثل مني با مثل اويي بيعت نمي كند.»
15- همچون انبيا وسيله تعليم و تزكيه مردم و بيرون آوردن ايشان از زندان جهالت و ضلالت مي باشد.
قرآن كريم در مورد پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله مي فرمايد: «هو الذي بعث في الاميين رسولا منهم يتلوا عليهم آياته و يزكيهم و يعلمهم الكتاب و الحكمة و ان كانوا من قبل لفي ضلال مبين » (90) «او (خدا) كسي است كه در ميان انسان هاي درس ناخوانده رسولي را مبعوث كرد كه آياتش را برآن ها بخواند و آن ها را تزكيه دهد و كتاب و حكمت بياموزد، گرچه از قبل در گمراهي آشكار بودند.» و در زيارت اربعين نيز امام حسين عليه السلام اين گونه معرفي شده است: «و بذل مهجته فيك ليستنقذ عبادك من الجهالة و حيرة الضلالة (91) خون قلبش را در راه تو داد تا بندگان تو را از جهالت و حيرت گمراهي نجات دهد.»
فضائل امام حسين عليه السلام در كلام معصومين عليهم السلام
از باب اينكه در تعريف گفته مي شود «معرف » بايد اجلي از «معرف » باشد، هيچ كس به غير از خدا و معصومين عليهم السلام نمي تواند شخص امام را معرفي كند و ويژگي هاي او را بيان نمايد.
از اين رو به عنوان نمونه، چند گفتار از معصومين عليهم السلام نقل مي شود.
16- پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله فرمود: «حسين مني و انا من حسين (92) حسين از من است و من از حسينم.» ، «الحسن والحسين سيدا شباب اهل الجنة (93) حسن و حسين دو آقاي جوانان بهشتند.» ، «ان لقتل الحسين حرارة في قلوب المؤمنين لاتبرد ابدا (94) براستي كه براي قتل حسين حرارتي در دل هاي مؤمنان است كه هرگز خاموش نمي شود.» و «احب الله من احب حسينا (95) خداوند هركه را كه حسين را دوست بدارد، دوست مي دارد.»
17- امام علي عليه السلام به فرزند خود نظر كردند و فرمودند: «يا عبرة كل مؤمن، فقال: انا يا ابتاه؟ قال: نعم يا بني (96) اي اشك هر مؤمن. [امام حسين عليه السلام] گفت: من اي پدر؟ فرمود: بله فرزندم.»
18- فاطمه زهرا عليها السلام درباره آن حضرت چنين مي فرمايند: «فلما صارت الستة كنت لا احتاج في الليلة الظلماء الي مصباح و جعلت اسمع اذاخلوت في مصلاي التسبيح و التقديس في باطني (97) آنگاه كه حسين عليه السلام (هنگام بارداري) به شش ماهگي رسيد، در شب تاريك به چراغ نياز نداشتم و هنگام عبادت خدا و خلوت با حق، صداي تسبيح و تقديس [وي را] در باطن خود مي شنيدم.»
19- امام سجاد عليه السلام: در شهر شام، هنگام معرفي خود چنين فرمود: «انا ابن من بكت عليه ملائكة السماء، انا ابن من ناحت عليه الجن في الارض و الطير في الهواء (98) من فرزند كسي هستم كه ملائكه آسمان بر او گريست، من فرزند كسي هستم كه جن در زمين و پرندگان در هوا بر او نوحه خواندند.»
20- امام باقر عليه السلام فرمود: «ما بكت السماء علي احد بعد يحيي بن زكريا الا علي الحسين بن علي عليهما السلام فانهابكت عليه اربعين يوما (99) [ملائكه] آسمان بعد از يحيي بن زكريا بر هيچكس گريه نكرد مگر بر حسين بن علي عليهما السلام كه چهل روز بر او گريه كرد.»
21- امام صادق عليه السلام فرمود: «حنكوا اولادكم بتربة الحسين عليه السلام فانه امل كل داء (100) كام فرزندان خود را با ربت حسين عليه السلام برداريد كه شفاي هر مرض است.»
22- امام جواد عليه السلام فرمود: «من زار الحسين عليه السلام ليلة ثلاث و عشرين من شهر رمضان و هي الليلة التي يرجي ان تكون ليلة القدر و فيها يفرق كل امر حكيم، صافحه اربعة و عشرون الف ملك و نبي كلهم يستاذن الله في زيارة الحسين عليه السلام في تلك الليلة (101) هركس در شب بيست و سوم ماه رمضان - كه اميد است همان شب قدري باشد كه هر امر حكيمي تنظيم مي شود - امام حسين عليه السلام را زيارت كند، بيست و چهار هزار فرشته و پيامبر كه همگي از خداوند براي زيارت حسين عليه السلام در چنين شبي اذن مي طلبند، با او مصافحه مي كنند.»
23- امام عسكري عليه السلام فرمود: «اللهم اني اسئلك بحق المولود في هذا اليوم، الموعود بشهادته قبل استهلاله و ولادته، بكته السماء و من فيها و الارض و من عليها و لما يطا لابتيها، قتيل العبرة و سيد الاسرة، الممدود بالنصرة يوم الكرة، المعوض من قتله ان الائمة من نسله، و الشفاء في تربته... (102) بار الها! از تو مي خواهم به حق نوزادي كه در چنين روزي (سوم شعبان) متولد شده، او كه پيش از ولادت وعده شهادتش داده شده، او كه آسمان و زمين و اهل آن ها در مصيبت وي گريستند، در حالي كه هنوز بر زمين گام ننهاده بود. او كه كشته اشك است و بزرگ خاندان، كسي كه در رجعت پيروز گردد، و او كه به عنوان پاداش [جانبازي و] شهادتش ادامه امامت در نسلش و شفا در تربتش قرار داده شد.»
24- امام زمان عليه السلام در زيارت ناحيه مقدسه، اين گونه امام حسين عليه السلام را معرفي مي كند: «كنت للرسول صلي الله عليه و آله ولدا و للقرآن منقدا، و للامة عضدا و في الطاعة مجتهدا، حافظا للعهد و الميثاق، ناكبا علي سبل الفساق و باذلا للمجهود، طويل الركوع و السجود، زاهدا في الدنيا زهد الراحل عنها، ناظرا اليها بعين المستوحشين منها (103) تو فرزند پيامبر صلي الله عليه و آله و مبين قرآن و يار و پشتيبان امت و تلاش گر در راه اطاعت الهي، حافظ عهد و پيمان، از بين برنده راه هاي باطل و نفاق، طول دهنده ركوع و سجده، زاهد در دنيا مثل زهد كسي كه از دنيا كوچ كننده است، نگاه كننده به آن با چشم كساني كه از آن وحشت دارند، هستي.»
ديگر فضائل آن حضرت
25- عزت امام حسين عليه السلام:
اين ويژگي بارز حضرت در كلمات، خطبه ها، رجزها و شعارهاي روز عاشورا، بيش از ويژگي هاي ديگر آن حضرت ظاهر مي شود. آن حضرت فرمود: «ليس شاني شان من يخاف الموت، ما اهون الموت علي سبيل نيل العز و احياء الحق، ليس الموت في سبيل العز، الا حياة خالدة و ليست الحياة مع الذل، الاالموت الذي لا حياة معه (104) شان من شان كسي كه از مرگ مي ترسد نيست. چقدر مرگ در راه رسيدن به عزت و احياء حق كوچك است! مرگ در راه عزت جز زندگي جاودانه نيست و زندگي با ذلت جز مرگي كه هيچ زندگي با آن نيست، نمي باشد.» ، «الا و ان الدعي ابن الدعي قد ركزني بين اثنتين بين السلة و الذلة و هيهات منا الذلة (105) زنازاده پسر زنازاده مرا بين دو امر مخير كرده است: بين كشته شدن و ذلت. و ذلت از ما دور است.» و نيز آن حضرت فرمود:
«القتل (الموت) اولي من ركوب العار
والعار اولي من دخول النار (106) »
26- مقام شكر و رضاي حضرت عليه السلام:
در سخت ترين لحظات روز عاشورا و هنگام افتادن از اسب با آن همه جراحات، اين جملات از امام عليه السلام نقل شده است: «صبرا علي قضائك يا رب لااله سوك، يا غياث المستغيثين (107) پروردگارا! بر قضاي تو صبر مي كنم. معبودي جز تو نيست، اي فريادرس فرياد خواهان.»
27- تمسك انبيا به نام مقدس امام حسين عليه السلام:
در تفسير آيه «فتلقي آدم من ربه كلمات » اين گونه روايت شده است: «انه راي ساق العرش و اسماء النبي و الائمة عليهم السلام فلقنه جبرئيل قل يا حميد بحق محمد يا عالي بحق علي يا فاطر بحق فاطمة يا محسن بحق الحسن والحسين و منك الاحسان فلما ذكر الحسين سالت دموعه وانخشع قلبه و قال يااخي جبرئيل في ذكر الخامس ينكسر قلبي و يسيل عبرتي. قال جبرئيل: ولدك هذا يصاب بمصيبة تصغر عندها المصائب. فقال يا اخي و ما هي؟ قال يقتل عطشانا غريبا وحيدا فريدا ليس له ناصر و لامعين و لو تراه يا آدم و هو يقول واعطشاه واقلة ناصراه حتي يحول العطش بينه و بين السماء كالدخان فلم يجبه احد الا بالسيوف (108) حضرت آدم ساق عرش و اسم هاي پيامبر و ائمه عليهم السلام را ديد، پس جبرئيل به او تلقين كرد كه بگو: «اي ستايش شده به حق محمد، اي بلندمرتبه به حق علي، اي آفريننده به حق فاطمه، اي احسان كننده بحق حسن و حسين و احسان از توست.» همينكه حسين عليه السلام را ياد كرد اشك هايش جاري شد و قلبش خاشع گرديد و گفت: اي برادرم جبرئيل! در ياد كردن از پنجمين نفر، قلبم مي شكندو اشكم جاري مي شود. جبرئيل گفت: اين فرزندت به مصيبتي برخورد مي كند كه همه مصيبت ها در مقابل آن كوچك است. گفت: اي برادر! آن چه مصيبتي است؟ گفت: تشنه، غريبانه و تنها كشته مي شود در حالي كه يار و ياوري ندارد. اي آدم! اگر او را مي ديدي، مشاهده مي كردي كه مي گويد: «واعطشاه، واقلة ناصراه » تا عطش مثل دود بين او و آسمان حائل شود، پس كسي او را جواب ندهد جز با شمشيرها.»
28- استجابت دعا در زير قبه حرم امام عليه السلام:
محمد بن مسلم از امام باقر عليه السلام و امام صادق عليه السلام نقل مي كند كه فرمودند: «ان الله تعالي عوض الحسين عليه السلام من قتله ان جعل الامامة في نسله (ذريته)، و الشفاء في تربته، و اجابة الدعاء عند قبره (109) خداوند متعال در عوض شهادت امام حسين عليه السلام، امامت را در نسل او و شفا را در تربت او و اجابت دعا را در نزد قبر او قرار داد.
محمدمهدي ماندگار