والشمس وضحيها والقمر اذا تليها والنهار اذا جلّيها والّليل اذا يغشيها (شمس، آيه 1).



قسم به خورشيد وگسترش نور آن، سوگند به ماه وقتي در پي خورشيد درآيد، وبه روز هنگامي كه صفحي گيتي را روشن سازد وبه شب هنگامي كه زمين را بپوشاند.



در رواياتي از عكرمه، ابن عباس، پيامبر-ص- ، امام باقر-ع- وامام صادق-ع- مي­خوانيم : خورشيد ونور گستردي آن پيامبر -ص- است، آن ماه كه در پي خورشيد برمي­آيد، علي بن ابيطالب -ع- است وآن روز كه صفحي گيتي را روشن مي­سازد، ائمه -عليهم­السلام- هستند. وشبي كه با ظلمت خود زمين را مي­پوشاند بني اميه است. ودر برخي از آنها روز را به همي امامان معصوم از ذريي حضرت زهرا تا حضرت مهدي-ع- تأويل كرده وآنان را مالك زمين دانسته است.



زيتون در قرآن حسين-ع- است



در احاديثي از امام صادق وكاظم-عليهما­السلام- در تفسير والتيّن والزيّتون وطور سينين وهذا البلد الامين الّا الّذين آمنوا وعملو الصّالحات فلهم اجر غير ممنون فما يكذبّك بعد بالدّين مي­خوانيم تين (انجير) امام حسن وزيتون امام حسين-ع- است. اما طور سينين امير مؤمنان علي بن ابيطالب است وهذا البلدالامين (اين شهر امن) رسول خدا است كه خدا بندگانش را امان مي­بخشد هر گاه در راه پيامبر باشند وهر گاه از او اطاعت كنند از آتش جهنم در امان هستند.(الا الذين آمنوا وعملوا الصالحات فلهم اجر غير ممنون) مگر كساني كه ايمان آورده­اند واعمال صالح انجام داده­اند كه براي آنان پاداشي است قطع ناشدني. آنان شيعيان علي بن ابيطالب­اند واو در رأس آنان قرار دارد، پس چه چيز سبب مي­شود (فما يكذبك بعد بالدين) كه تو بعد از اينهمه، ولايت او را تكذيب كني.



آنچه تاكنون در پرتو آيات وروايات طي چند نگارش يافت شمّه­اي ويا قطره­اي از درياي ژرف حقيقت حسين را بازگو كرد، وجلوه­اي بود از جلوات آن خورشيد فروزان.



حسين-ع- دانا به شهادت



خداوند سبحان به همه پيامبران از آدم تا خاتم -عليهم­السلام- شهادت سيدالشهداء را صريحاً اعلام كرده بود.



امام باقر از اميرمؤمنان - ع- نقل مي­كند علي -ع- فرمود : ما روزي پيامبر اكرم- ص- را در حجري امّ ايمن زيارت كرديم، ام ايمن براي ما شير، سرشير وخرما آورد، رسول خدا-ص- پس از صرف غذا در گوشي حجره به نماز ايستاد، در آخرين سجدي نماز سخت گريه كرد، هيچكدام از ما نتوانست- از جهت جلال وعظمت او- از سبب گريه­­اش سئوال كند. در اين وقت حسين-ع- برخاست خود را به دامن رسول خدا افكند وگفت: اي پدر به خانه ما آمدي وچنان خوشحال شديم كه با هيچ چيز ديگر اينگونه خوشحال نمي­شديم. سپس چنان گريستي كه ما هم غمناك شديم، علت گريه شما چيست؟ فرمود : فرزندم الان جبرئيل پيش من آمد وگفت شما شهيد مي­شويد وقبرهاي شما پراكنده مي­شود، حسين پرسيد اي پدر هر كس ما را زيارت كند با اين پراكندگي قبور چه پاداشي خواهد داشت؟ فرمود: گروههائي از امت من شما را زيارت خواهند كرد، واز شما بركت خواهند گرفت، شايسته است كه من در روز قيامت آنان را از هول قيامت واز گناهانشان نجات دهم ودر بهشت ساكن گردانم.



حضرت آدم ـ ع ـ وقتي از سرزمين كربلا مي­گذشت غمناك وسينه او تنگ شد، سبب پرسيد،خداوند به او وحي كرد در اين سرزمين فرزندت حسين را از روي ستم خواهند كشت.



كشتي نوح وقتي به سرزمين كربلا رسيد طوفاني شد چنانكه خوف غرق شدن مي­رفت، نوح دست به دعا برداشت وگفت خدايا در هيچ جا مانند اينجا كشتي دچار تزلزل واضطراب نشده علت چيست؟ وحي رسيد كه در اينجا حسين فرزند محمد خاتم­الانبياء -ص- شهيد مي­شود.



ابراهيم -ع- نيز هنگامي كه از اين سرزمين مي­گذشت از اسب سقوط كرد، سر او زخمي وخون جاري شد، از خداوند سبب پرسيد، وحي آمد كه در اينجا سبط خاتم­الانبياء -ص- كشته مي­شود، خون تو هم به او تأسّي كرد.



همچنين حضرت اسماعيل، موسي، عيسي، سليمان و... همه از اين واقعه اطلاع يافتند.



عبور حضرت علي-ع- به كربلا



امام باقر -ع- فرمود: علي-ع- با ياران از كربلا مي­گذشت چون به نقطه­اي از سرزمين كربلا رسيد، با چشمان پراشك وگريه گفت: اينجا مركبهايشان به زمين مي­خوابند(خرگاه) جائي را نشان داد وفرمود اينجا بارهايشان را مي­اندازند (خيمه گاه) وجائي ديگر اشاره كرد وگفت اينجا خونهايشان ريخته مي­شود، خوشا تربتي كه خون دوستان بر آن ريخته مي­شود.



توبه آدم وروضه جبرئيل



صاحب درّثمين در تفسير آيي : فتلقّي آدم من ربّه كلمات فتاب عليه



(بقره،آيه 37) . آدم از پروردگارش كلماتي را تلقي كرد كه سبب پذيرش توبه او شد، گفته است آدم به ساق عرش ونامهاي پيامبر وائمه -ع- نظر افكند جبرئيل او را چنين تلقين كرد بگو: يا حميد بحق محمد، يا عالي بحق علي، يا فاطر بحق فاطمه، يا محسن بحق الحسن والحسين ومنك الاحسان آدم وقتي به اسم حسين -ع- رسيد، اشگش جاري ودلش نرم شد، گفت اي برادر، جبرئيل علت چيست كه با ياد پنجمين آنان قلبم شكست واشگم روان شد؟ جبرئيل گفت به اين فرزندت مصيبتي مي­رسد كه همي مصيبتها نزد آن كوچك است، گفت آن مصيبت كدام است؟ جبرئيل گفت اي آدم او را غريب وبي­كس، بدون يار ومعين با لب تشنه مي­كشند، اي آدم اگر او را مي­ديدي در حالي كه مي­گويد: واعطشا، واقلّهَ ناصرا، شدت عطش او به گونه­اي است كه آسمان پيش چشم او مانند دود تيره وتار مي­شود، كسي به او جز با شمشير جواب نمي­دهد، او را مانند گوسفند از قفا سر مي­برند، بارگاهش را غارت مي­كنند، سر او ويارانش را همراه با زنان اسير او در شهرها مي­گردانند، در اين هنگام آدم وجبرئيل مانند زن جوان مرده مي­گريستند.



خدا قاتلان را لعنت كرده است



امام صادق -ع- فرمود: رسول خدا -ص- روزي در منزل فاطمه -س- بود وحسين دردامن او قرار داشت، ناگهان گريان شد وبه سجده رفت، سپس فرمود: اي فاطمه خداوند متعال در اين لحظه وحي كرد اي محمد -ص- آيا حسين را دوست داري؟ گفتم نور چشمان من، گُل من، وميوه دل من است،فرمود: يا محمد-ص- مبارك باد، كه بر او بركات، صلوات، ورحمت ورضوان من است ولعنت، سخط، وعذاب، خواري ونگونساري بر آن كسي باد كه او را بكشد، يا عداوت ورزد، يا با او به منازعه برخيزد، آگاه باش كه او سيد­الشهداء از اولين وآخرين در دنيا وآخرت است، او سيد جوانان اهل بهشت در ميان همي خلائق است، پدرش از او افضل وبهتر است، سلام به او برسان وبه او بشارت ده كه او پرچم هدايت من، محل نور دوستان من، پاسدار دين من وگواه من بر خلق است، او خزينه دار علم من وحجت من بر اهل آسمانها، زمين، انس وجن است.



ثواب زيارت حسين-ع-



امام جعفر صادق -ع- فرمود: روزي حسين بن علي در دامن پيامبر قرار داشت، حضرت با او بازي مي­كرد واو را به خنده مي­انداخت، عايشه گفت: اي رسول خدا چه شديد است اعجاب شما نسبت به اين كودك! حضرت فرمود: واي بر تو چگونه اورا دوست ندارم وبه وي محبت نورزم وحال آنكه ميوه دل من ونور چشم من است، آگاه باش كه امت من او را خواهند كشت، هر كه بعد از وفاتش به زيارت او بشتابد خداوند يك حج از حجهاي مرا در نامه او مي­نويسد، عايشه گفت: اي رسول خدا يك حج از حجهاي شما؟! فرمود : آري، بلكه دو حج از حجهاي من، گفت اي رسول خدا دو حج از حجهاي شما؟! فرمود : آري، بلكه چهار حج سپس پيوسته تعداد آنها را به نود حج همراه با عمره آنها دانست.



شهيد اشگ



چه رازي در اين نهفته شده كه اشگ ريختن براي سيدالشهداء علامت ايمان قرار گرفته است؟ حسين-ع- چه كرده كه از همه سزاوارتر به عزاداري، گريستن وسوگواري است؟ وآيا چه هدفي بر اين سوگواري مترتب است؟ آيا نه اين است كه امام، قلب عالم است ووقتي قلب شكست، همه اعضاء منقلب واشگها سرازير است، در روز عاشورا قلب امام بارها شكست واشكش در محراب كربلاي عشق فرو ريخت.



سيل اشگش ريخت در محراب عشق بُرد هوش عاشقان سيلاب عشق



امام حسين-ع- فرمود: من كشتي اشگم، هيچ مؤمني مرا ياد نمي­كند جز اينكه مي­گريد.(انا قتيل العبرة لا يذكرني مؤمن الا بكيي ) .



امام رضا -ع- به ريّان بن شبيب فرمود : محرم ماهي است كه در زمان گذشته اهل جاهليت،جنگ وجدال وظلم را درآن حرام مي­دانستند، اما اين امت احترام محرم وپيامبر را نگه نداشتند، در اين ماه ذريه او را كشتند، اموالش را غارت وزنانش را اسير كردند يا بن الشبيب ان كنت باكياً لشيءٍ فابك للحسين بن علي بن ابيطالب فانه ذبح كما يذبح الكبش اي پسر شبيب اگر براي چيزي خواستي گريه كني براي حسين بن علي بن ابيطالب گريه كن زيرا او را مانند گوسفند سر بريدند، همراه او هجده تن از اهل بيت او را شهيد كردند، مرداني كه در روي كره زمين مانند نداشتند، وآسمانهاي هفتگانه وزمين در قتل او همه گريانند